Al sinds zijn geboorte is Twan Dekkers (33), teamleider en medewerker buitendienst bij Vakgarage, opgevoed met het principe van twee of vier wielen onder zich. Dik drie decennia later is de liefde voor het gemotoriseerde beslist nog niet bekoeld. “In 2013 kocht ik een raceteam op; drie Puch-racers inclusief een berg onderdelen en motorblokken.”

Die jongens waren 16 en gingen ermee naar school, vertelt Dekkers. “Ik kocht hele partijen op. Schuren kocht ik leeg voor een paar honderd gulden en daar kon ik vervolgens vier complete Puchjes van bouwen die ik dan weer verkocht. Zo bedroop ik mijn hobby en hield ik er ook nog wat aan over. Al die brommers en onderdelen stonden bij mijn vader op het bedrijf. Soms tot vervelens toe, compleet met overlast van spuitnevel en olievlekken. Ik heb vooral op technisch vlak heel veel geleerd van die knutseltijd. Op een goed moment ging ik op mezelf wonen. Een Puch bleef ik er altijd bij houden, een brommertje waarmee ik een stukje kon gaan toeren als ik dat wilde.” Diezelfde Puch heeft hij trouwens nog, hij staat momenteel in de achtertuin. “Op mijn achttiende heb ik dat ding helemaal opgeknapt en het is de brommer die ik het langst in bezit heb. In 2008 begon ik voorzichtig wat te snuffelen aan de wereld van de racerij. Er was toen een aantal dorpsraces in Giessen in Brabant en in Hierden bij Harderwijk. Die races werden lokaal georganiseerd en daar had ik wel oren naar. Daar heb ik toen een racertje voor gebouwd en ook dat heb ik nog steeds in mijn bezit. Van 2008 tot en met 2012 heb ik met dat ding geracet. Op een gegeven moment ook de zes-uursrace die op de oneven jaren wordt gehouden op de kartbaan in Vaals. Vanaf dat moment begon het allemaal wat serieuzer te worden. Er kwamen ook steeds meer evenementen bij.”

Raceteam opgekocht

“In 2015 ben ik bij Stichting Organisatie Brommer- en Scooter Wegraces (SOBW) terecht gekomen. Zij organiseren sinds 1988 wegraces voor brommers en scooters. Ze hadden al snel door dat er vanuit de Puch-hoek behoefte was aan specifiek races voor deze brommers. Het waren gewoon jongens zoals ik, die nostalgisch waren over deze Puchjes en wel in competitieverband wilden gaan racen. Tot 2001 was er nota bene een Puch-raceklasse, maar de interesse hiervoor was weggeëbd. Nu was er weer genoeg animo van allemaal liefhebbers. Dus werd er begin dit jaar weer een speciale Puch-klasse opgezet; 50cc en 70cc. Het bleek een groot succes, want we zijn meteen de grootste klasse bij de SOBW geworden. Ik heb begrepen dat we in 2017 nog groter zullen zijn en dan nemen er zelfs Duitsers en Fransen deel. Hartstikke leuk dus. Hoe ik aan mijn brommertjes kom? Een aantal heb ik zelf gebouwd, maar ik heb in 2013 een raceteam opgekocht. Zij hadden nog drie Puch-racers staan, inclusief een berg onderdelen en motorblokken.”  

‘ Al die brommers en onderdelen stonden bij mijn vader op het bedrijf. Soms tot vervelens toe, compleet met overlast van spuitnevel en olievlekken.’

  Er zat een hele dikke laag stof op, maar die blies Dekkers er wat graag voor ze af. “Vanaf dat moment ben ik er nog serieuzer mee bezig gegaan. In 2015 heb ik dat kunstje nog eens herhaald, maar dan met één machine. Om de hobby een beetje te bekostigen, handel ik wat in Puchjes. Ik had zo veel onderdelen liggen waar ik niks mee deed, op een avond heb ik wat frames gepakt en ben ik ze gaan opbouwen. Hup, in de verkoop. Dat racen is super om te doen, maar ook het sleutelen vind ik ontzettend leuk. Voorheen zat ik meerdere avonden in de week in mijn garage te sleutelen, nu is dat nog maar een avondje per week. De reden? Onder meer door de komst van onze mooie dochter. Overigens komt het prima uit, want het seizoen is nu afgelopen. In april 2017 begint het seizoen weer. Het gemak is dat ik alles in de garage bij ons huis kan doen, dus de drempel is heel erg laag. Het allermooiste van deze hobby is het karakteristieke janken van de tweetaktblokjes; het roken, de geur, noem maar op. En de lol in het racen is natuurlijk het competitie- element. Maar zeker ook de uitstekende verhoudingen onderling. Je helpt elkaar als er gesleuteld moet worden, onderdelen deel je met elkaar en we gaan regelmatig wat eten en drinken met de hele groep. Er heerst een heel goede sfeer. Natuurlijk wil je winnen en vooraan rijden, maar wel op een nette manier, beslist niet ten koste van de ander.”

BINNEN KANTOORUREN “Inmiddels werk ik vijf jaar bij Stichting Vakgarage. Ik ben er teamleider en medewerker buitendienst. Ik begon alleen op die afdeling, maar het netwerk groeide enorm. We hadden er nog geen 150 toen ik begon, inmiddels zijn er 260 vestigingen van Vakgarage. Nu zijn we met drie man in de buitendienst, ik heb Noord- en Zuid-Holland onder mijn hoede. Eigen inbreng maakt deze baan geweldig leuk. Omdat ik alleen begon in de buitendienst heb ik het geheel zelf aardig vorm kunnen geven. Het feit dat ik mijn ideeën kwijt kan en dat er veel openheid is in de organisatie zie ik als twee grote pluspunten. We zijn een stichting, dus de leden hebben inspraak en daardoor ben je zeer betrokken bij je netwerk.”