Het rijtje Peugeot-Citroën-DS is al verrijkt met Opel, maar of daar ook de rits merknamen van Fiat Chrysler Automobiles nog bijkomt? Ten tijde van corona is dat hoogst onzeker. We concentreren ons ditmaal op de Italiaanse familie (Chrysler en Jeep buiten beschouwing latend).
Het totale wagenparkvolume van het Italiaanse trio komt in ons land niet meer boven de half miljoen stuks. Om direct maar een open deur in te trappen: de bulk ervan zijn Fiats. Tegenover elke Alfa staan acht Fiats, tegenover een Lancia zelfs vier keer zoveel Fiats. Als we de modellen even laten voor wat ze zijn en ons eerst concentreren op de volumes van de aanwezige bouwjaren dan blijken Fiat en Alfa te pieken in 2011, Lancia een jaartje later. Die piek ligt bij Lancia weliswaar op een niveau onder de duizend auto’s, bij Alfa op vijfduizend. Fiat piekt in 2011 bij 34.206 auto’s, fors hoger dan het niveau in de omliggende jaren. Anno nu lijkt het verder weg dan ooit, was het maar 2011 zullen ze ongetwijfeld denken.
Lancia
Het lijstje modeltypen is bij Lancia overzichtelijk. Jarenlang kregen de modelseries een Griekse letter als naam mee, om voorspelbare redenen de letters Alfa en de Omega vermijdend. De Beta en de Gamma zijn al verbannen tot het rijtje overige. De Ypsilon is met afstand de koploper der Lancia’s, goed voor ruim vijfduizend stuks. Runner up is die andere letter: de Delta. Van de revival-versie rijden er 1391, de klassieke Delta voegt er nog 221 stuks aan toe.
De limousines zoals Kappa, Lybra, Thema en Thesis zijn ieder goed voor grofweg twee-, driehonderd stuks. Overigens noteert het ‘busje’ Phedra/Z gecombineerd ook een tweehonderd auto’s. Alleen de kleinere mpv, Musa komt nipt boven de duizend.
Hoewel die kleine aantallen voor de sedans en de afgeleide coupé’s en stations het tegendeel doen vermoeden is er een kleine maar fervente liefhebbersschare. Alfa doet het een stuk beter met de sedans. De digitale brochures van modeljaar 2020 kennen geen b-segment auto meer, want de Mito wordt niet meer gevoerd. Het c-segment laat nog de uit 2010 stammende Giulietta zien, maar voor hoe lang nog? Er was even sprake van de komst van een kleine Giulia-versie, wat die nieuwe Giulietta tot het enige achterwielaangedreven alternatief zou maken in het c-segment nadat BMW het enige alternatief de nek omdraaide. Helaas, nog even en Alfa is alleen weggelegd voor de bovenkant van de markt.
Jubileumjaar
Is dat slim? Die Giulia wordt zeer hoog aangeslagen in het automobiele wereld, als een gerespecteerde rijdersmachine voor wie de obligate Duitse merken liever overslaat. In ons land rijden er toch al tweeduizend stuks rond. Van voorgangers 156 en 159 rijden er nu nog tweemaal zoveel, zij het verspreid over het dubbele aantal bouwjaren. Hoe dan ook, een schijntje vergeleken bij Mito en Giulietta met respectievelijk ruim tienduizend en negenduizend stuks ieder. De voorloper van de Giulietta, 147, is ook nog altijd goed voor 7500 auto’s. Beide segmenten keert het merk de rug toe. De Giulia en de Stelvio moeten het merk na dit jubileumjaar (110 jaar sinds de start van A.L.F.A.) in leven houden, de voorheen in aantallen redelijk succesvolle segmenten achterlatend.
Ooit was Fiat het volumemerk van de groep en bediende Alfa de sportieve hoek van de markt. Er was dus plek voor een Punto en diens Alfa-versie de Mito. Nu is de knip anders gelegd: Fiat mag tot en met het C-segment komen, Alfa zit erboven. Nog steeds met de van Alfa bekende sportieve inborst, zeker. Met het ouder worden van de Mito’s en Giulietta’s zal het park dus eerder krimpen dan groeien.
Brandstofmix
Ten slotte een blikje op de brandstofverdeling. Driekwart van de Fiat-Alfa-Lancia-vloot drinkt benzine, ruim eenvijfde diesel. Opvallend is het relatief hoge aantal CNG-versies. Met 2154 stuks ligt dat zelfs hoger dan LPG, dat op 1815 blijft hangen. En elektrisch, hoor ik u denken? Nog geen duizend, waarvan ruim een kwart 500-jes. En dat van het merk dat al in de jaren tachtig, net als PSA overigens, elektrische auto’s in de prijslijsten had. Goed, die kwamen vooral op vliegvelden en bij nutsbedrijven terecht, maar veel voorsprong bood het niet toen Tesla in de persoon van Elon Musk de rol van disruptor op zich nam.
