Om de leefbaarheid in zijn Ankeveen een flinke boost te geven besloot Wim Reijmerink vanuit een opwelling, met een paar vrienden, een vervallen pand nieuw leven in te blazen. Restaurant 1244 was geboren. Een avontuur zonder hobbels en kuilen werd het niet bepaald. “Bij de pakken neer gaan zitten is geen moment in me opgekomen.”
Het is hoogzomer in Ankeveen, het waterrijke, ruim 1500 zielen tellende plaatsje ten westen gelegen van Bussum. “Ankeveen is een dorp, onderdeel van de gemeente Wijdemeren en middenstand is er niet meer”, vertelt Reijmerink op zijn terras terwijl hij een slok water neemt. “Voor boodschappen moeten we het dorp uit. En ja, het dorp bestaat dus bij de gratie Gods van wat er gebeurt en wat de mensen nog bindt. Het leuke van Ankeveen is dat het een actief verenigingsleven heeft en een aantal mensen kent elkaar in die hoedanigheid dan ook goed. Echt, dat is het charmante van zo’n klein dorp, dat je elkaar nog kent.”
Verpauperen
Wim Reijmerink neemt nog een slok uit zijn glas en vervolgt terwijl hij zijn woorden met armgebaren kracht bijzet: “Dit pand stond vijf jaar geleden te verpauperen en dat vond ik oprecht zonde. Dus zei ik terloops tegen een paar vrienden, mede-Ankeveners, dat we er eigenlijk iets mee zouden moeten doen. We hebben er vervolgens een tijd lang alleen maar over gepraat, maar acties bleven uit. Op een goed moment besloot ik de eigenaar te bellen, zei dat we met een paar man geïnteresseerd waren om er een restaurant in te beginnen. Een gesprek volgde, en nog één. Toen hebben we de knoop doorgehakt en elkaar de hand geschud. Ik gaf aan dat we wel wat tijd nodig hadden om de financiën rond te krijgen.”
Het was nogal wat om driekwart miljoen op te hoesten en te investeren in iets waar Reijmerink niet echt veel affiniteit mee en kennis van had. “Dat was best een aparte gewaarwording hoor, want ineens stonden we aan de andere kant van de bar! Uiteindelijk besloten we met een vriendengroep een bedrag bijeen te leggen, de rest zou door de bank gefinancierd worden. Nou, dat liep even anders. ‘We doen het gewoon niet’, zei de bank waarbij ik al veertig jaar bankier. Daar sta je dan met je mooie plannen.”
Certificaten
“Maar goed, vindingrijk als wij waren en vastbesloten om het dorp leefbaar te houden, besloten we de boel om te gooien. Er werd een stichting in het leven geroepen, honderd aandelen van 7500 euro werden omgezet in certificaten en die hebben we vervolgens verkocht aan vrienden en bekenden. Het ging verrassend makkelijk. Zo werd ik getipt om eens te praten met iemand uit Loosdrecht, ik vertelde hem onze plannen en ik verkocht ‘m zo twee certificaten. Een week later trof ik hem weer: ‘Wim, heb je ze allemaal al verkocht? Niet? Doe me er dan nog maar twee.’ Puur op goed vertrouwen, hè? Hoe mooi is dat! Ik ben de zoon van een kruidenier, misschien heeft dat nog geholpen. Hoe dan ook, in 2018 kochten we het pand, de verbouwing kon beginnen en in oktober 2019 openden wij officieel onze deuren. Toen we nét een half jaar bezig waren, klopte corona aan de deur.
‘Toen we nét een half jaar bezig waren, klopte corona aan de deur’
Daar stonden we. De tent moest van de ene op de andere dag dicht. Nietsdoen is geen optie dus hebben we met alle vrienden in de wijde omgeving folders verspreid en zijn we maaltijden gaan bezorgen. Alleen maar om te zorgen dat de tent kon blijven draaien. Toen corona even wat minder aanwezig was, hebben we een periode echt goed gedraaid. Tot ik in januari 2021, het was nog steeds corona, op een ochtend word gebeld: ‘Wim, er is vannacht brand geweest’. Alleen het geraamte stond er nog. Alles was zwart, van boven tot beneden. De hele boel moest gestript worden en we konden dus van voor af aan beginnen.”
Gastheerschap
“Een tegenslag? Nogal. Zijn we bij de pakken neer gaan zitten? Absoluut niet. We hebben inmiddels één keer dividend uitgekeerd, daar gaan we heel zorgvuldig mee om. Je kan immers niet spelen met geld van anderen. We hebben het zo opgezet dat, mocht er onverhoopt iets gebeuren met het restaurant, de eigenaren van de certificaten geen risico lopen met het onroerend goed. Wat ons succesvol maakt? Misschien wel het feit dat wij vanaf het begin allemaal jonge mensen als personeel hebben gerekruteerd. Het is een ontzettende leuke club enthousiastelingen die overlopen van de energie.”
De sfeer onderling is top: “Laatst nog is er een nieuwe van buiten het dorp in het water gegooid. Pas dán ben je Ankevener, ja zo werkt dat hier, hè. Inmiddels draaien we goed en heeft ons restaurant een mooie regionale functie gekregen. Met dank aan het team dus en aan onze fantastische kok. We krijgen onwijs goede berichten van gasten die hier hebben gegeten. Dat moet ook, want als wij iets belangrijk vinden dan is het gastvrijheid en goed gastheerschap. Iedereen is zich bewust van het feit dat je gasten hebt en die willen ook graag als gast worden behandeld. Of dat het geheim achter ons restaurant is weet ik niet, maar het wordt in ieder geval zeer gewaardeerd.”
