Voor een universeel autobedrijf is investeren in Pass-Thru een kostbare zaak als het voor elk merk een abonnement moet afsluiten. Dat het ook anders kan, legt Jan van der Gugten uit, die een aantal jaren geleden besloot om juist in elektronica en software te investeren.

Het is een onafhankelijk, universeel autobedrijf dat Jan van der Gugten in 1986 in Katwijk is begonnen en waarvoor hij nooit de ondersteuning van een garageformule gezocht heeft. “Ik heb alleen een hypotheek en voor de rest met niemand wat te maken. Dat is ook wel lekker.”

Ook voor de marketing heeft hij een formule niet nodig. “De Rabobank bijvoorbeeld organiseert seminars, waarvoor ze allerlei partijen uitnodigen die uitleggen hoe je beter je klanten kunt bereiken. We staan op Viabovag, op Autoscout24, die doen al dat werk al voor ons. Die occasionverkoop is erg belangrijk voor ons bedrijf. Het is net als in Afrika: heb je geen kinderen, dan heb je later geen pensioen. Die occasions zorgen ervoor dat onze werkplaats gevuld blijft: de een wil een trekhaak, de ander geblindeerde ramen, er hoort een afleveringsbeurt bij… Een jaar of acht geleden hebben we al zien aankomen dat het onderhoud zou teruglopen. Je moet dus meer auto’s in onderhoud hebben om hetzelfde te kunnen verdienen. Daarvoor hebben we onze handelsvoorraad uitgebreid van veertig naar honderd auto’s en zijn we gaan investeren in elektronica.”

‘Het is werk dat niet iedereen kan. Zelfs dealers brengen hier hun auto’s.’

Software

Het is met name die investering die ervoor heeft gezorgd dat Van der Gugten in zijn bedrijf nog altijd een goede marge kan draaien. “Ik denk dat we in de loop van die acht jaar al zo’n 75.000 euro hebben geïnvesteerd in hardware en software voor bijna alle automerken. Voor die tijd was het zo dat wij bij een storing naar de dealer moesten, die ons vaak ook niet kon helpen. Of ze wisten niet of een elektronische storing 250 of 2500 euro ging kosten. Weet je dan wel wat je aan het doen bent? Toen zijn wij op zoek gegaan naar een manier om storingen zelf op te kunnen lossen. We zijn terechtgekomen bij diverse aftermarket softwareontwikkelaars die software maken waarmee wij zelf in de computer van de auto kunnen komen. Autofabrikanten dachten slim te zijn door die toegang af te schermen. Ze zetten het chassisnummer in cruciale componenten van de auto. Die onderdelen kon je niet vervangen als je niet in de computer kon komen. Je moet het zo zien: een auto is als een huis. Daar zit een beveiliging op, vergelijkbaar met de voordeur van je huis. Als je de sleutel hebt, kun je de verwarming hoger zetten, de lampen aan doen, een raam openzetten etc. Zo is het bij een auto ook: als je toegang hebt tot de computer van de auto, dan kun je een trekhaak toevoegen, of het chassisnummer van een onderdeel wissen en een onderdeel van de sloop monteren. Aftermarket software kan zo’n onderdeel virgin maken, dus het chassisnummer wissen en vervangen door het chassisnummer van de te herstellen auto, zodat het onderdeel wel geaccepteerd wordt. Of dat legaal is? Natuurlijk! Het is toch jouw auto, of de auto van de klant? Van inbraak is geen sprake. En het is het werk dat we graag doen: motormanagement dat is vastgelopen, sleutels programmeren, regelunits die het niet meer doen… Het is ook werk dat niet iedereen kan. Zelfs dealers brengen hier hun auto’s. Prijs is dan niet het belangrijkste. Ze willen van een probleem af. Het levert ons goede marges op en daarom vind ik het ook niet zo moeilijk om daarin te investeren, ook in tijd, want soms zijn we wel dagen bezig met een klus. De volgende keer is het dan wel zo gefixt, dus het is ook leergeld.”

Elektrisch

Als universeel autobedrijf ziet Van der Gugten klanten die nog fabrieksgarantie hebben, toch wel naar de dealer gaan. Ook elektrische auto’s, daar blijft hij van af. “Elektrisch moet je koken, niet rijden. Er rijden op dit moment nog acht miljoen diesels en benzineauto’s rond. Voordat die het wagenpark uit zijn, heb ik een baard. Elektrisch rijden is misschien wel heel goed voor het milieu, maar heel slecht voor de staat. Hoe ga je de overheidsfinanciën op orde houden als je geen accijns meer binnenkrijgt? Dan ga je een ander probleem verzinnen. Gaan ze huizeneigenaren aanslaan. Als we morgen het milieuprobleem hebben opgelost, hebben we een financieringsprobleem.”

En in de huidige coronacrisis heeft de overheid nogal wat geld nodig om alle steunmaatregelen te kunnen bekostigen. Wat dat betreft maakt Van der Gugten zich wel zorgen over het grote plaatje. “Dat almaar geld bijdrukken in Europa leidt tot een gierende inflatie, lijkt mij. Frankrijk bijvoorbeeld heeft in 45 jaar nog nooit een begrotingsoverschot gehad. Die willen lekker met hun vijftigste met pensioen. Dat snap ik wel, als moeder Europa toch wel betaalt. Maar zonder Europa zullen hun eigen kinderen dat moeten betalen. Daar ben ik wel heel sceptisch over. Het geld dat nu in Nederland uitgedeeld wordt, blijft tenminste in de eigen economie. Gelukkig blijft het autobedrijf nog redelijk gespaard. Collega’s met een tankstation hebben de helft minder omzet. En als ik horecaondernemer zou zijn, zou ik er helemaal buikpijn van krijgen. Ik werk al vanaf mijn zeventiende zes dagen in de week. En een horecaondernemer moet nu voorlopig op zijn handen zitten? Ik zou helemaal gek worden! En ondertussen lopen de kosten door: huur, personeel, verzekeringen, voorraden die over de datum raken…”

Werkplaats

Over zijn eigen bedrijf heeft Van der Gugten nog niet te klagen. De werkplaats is voor twee weken gevuld. Een zzp’er die hij naar huis moest sturen vanwege het verminderde werkplaatsaanbod kon hij weer oproepen toen een vaste medewerker door zijn rug ging. Wat wel duidelijk minder wordt, zijn de occasionverkopen. Van der Gugten: “Het is een kwestie van consumentenvertrouwen. Dat staat nu op een dieptepunt. Als mensen geen vertrouwen hebben dat het goed komt, geven ze hun geld niet uit. De meesten zien deze situatie wel als tijdelijk. Ik hoop dat we snel een vaccin of een andere oplossing hebben, want als deze situatie te lang duurt en de voorraden aan auto-onderdelen raken op, dan houdt het hier ook snel op.”

Autobedrijf Van der Gugten

Opgegroeid op de boerderij en gezegend met wat hij zelf “technische intelligentie” noemt, was Jan van der Gugten hobbymatig altijd al geïnteresseerd in techniek. Hij combineerde bijvoorbeeld een brommer en een bakfiets tot een gemotoriseerde bakfiets om oud brood bij de bakker mee op te halen voor de dieren. In 1986 begon hij zijn eigen autobedrijf. “Ik had de tuinbouwschool gedaan en daarna ben ik gaan varen. Maar ja, je zit zes maanden op zo’n schip en daarna drie maanden thuis. Dan ga je je toch vervelen. Ik deed toen wel eens een klusje hier en daar. Ondertussen zag ik heel veel mensen die een autobedrijf hadden. Ik dacht: dat kan ik vast ook wel. Ondertussen heb ik nog wel mijn praktijkdiploma boekhouden en MBA gehaald, plus mijn papieren voor eerste monteur.” Zoals zo vaak, met niks begonnen, is ook het autobedrijf van Jan van der Gugten uitgegroeid tot een bedrijf dat aan acht mensen werk biedt.

Onder het logo Easy Autoglas herstelt Van der Gugten ook ruitschades, al is dat al lang geen winstmaker meer. “In de jaren negentig hebben we daar sloten geld mee verdiend. De schades werden nog niet gestuurd en we adverteerden landelijk met het vervangen van autoruiten, waarbij mensen geen eigen risico hoefden af te rekenen. Met drie bussen reden we het hele land door, weliswaar met twee man op een bus. Per bus deden we zes à zeven ruiten per dag. Door de schadesturing is die markt helemaal verdwenen. Nu heb ik daar nog één jongen voor in dienst, die zit in de WIA vanwege zijn MS, die gelukkig niet progressief is.”

Sociaal

Hoewel hij zich haast te zeggen dat hij geen sociale werkplaats is, blijkt hieruit wel het soort ondernemer dat Jan van der Gugten is. Hij wilde de afspraak met Aftersales Magazine ook pas maken nadat hij er met het personeel over had gesproken. “We doen hier alles in overleg. Je kunt als ondernemer best een visie hebben, de grote lijnen in de gaten houden, maar je zin doordrammen heeft ook geen zin. Ik zie ook niet altijd alles wat er in de werkplaats gebeurt. Wie ben ik dan om te zeggen hoe het werk gedaan moet worden? Als je jongens verantwoordelijkheid geeft, dan nemen ze die ook.”