Jean-Pierre Ruijs is als zoon van een oud-Renault-dealer, verzamelaar van ‘gewoon wat ik leuk vind’. De kleurrijke Brabander is liefhebber van met name ‘boxy designs’ en van de ontwerpen van de Italiaanse topontwerper Marcello Gandini krijgt hij geen genoeg. “Ik ben niet van de allemansvriendjes. Auto’s mogen wat mij betreft lekker afwijkend en anders zijn.”

Terwijl Jean-Pierre – nota bene in het pand waar zijn ouders van 1975 tot 1980 een Renault-dealerschap runden – koffie haalt, vertelt zijn moeder hoe het allemaal begon. “Toen Jean- Pierre pas 2 jaar oud was, zat hij letterlijk altijd al in de auto’s. Voordat ik er erg in had was hij alweer in één of ander model gekropen.” Lachend schuift Jean-Pierre aan. Beamend: “Als een deur niet op slot zat, dan was die auto voor mij niet veilig. En in wezen is dat tot op de dag van vandaag nooit veranderd.”

In het pand precies op de plek waar wij nu zitten, stond eind jaren ‘70 een Datsun Cherry. “Ik weet nog goed dat ik in die auto zat met een blikje cassis, vraag me niet waarom ik dat detail nog weet. Ik weet nu nóg hoe die auto rook. Het is de geur die veel Japanse auto’s in die tijd hadden, ze ruiken namelijk allemaal hetzelfde. Tja, auto’s zijn emotie, hè”, zegt hij terwijl hij een blik werpt over slechts een deel van zijn 53 auto’s tellende collectie.

Gekke kleuren

“Emotie en auto’s zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar, in mijn optiek. Voor de meesten is een auto een ding om mee van A naar B te rijden en in de meest basale vorm zijn ze hier ook voor bedoeld. Ik kan me niet voorstellen dat ik geen gevoel zou hebben bij één van mijn auto’s. Tegenwoordig lijken alle EV’s op elkaar. Tja, hoe kun je emotie ervaren bij iets dat in feite hetzelfde is? Emotie gaat over polarisatie, smaak, design, gekke kleuren, noem het maar. Bij mij is bijna niets doorsnee.”

Geen gedoe

“Ik ben inderdaad laat begonnen met het verzamelen van auto’s, na de dood van mijn vader. Ik denk dat het voor mij ook een manier was om zijn dood te verwerken. Mijn vader had niet zoveel met de auto’s die hier nu staan. ‘Oude auto’s gaan op een gegeven moment problemen geven’, zei hij. Voordat een auto in zijn ogen ‘oud’ werd, zorgde mijn vader ervoor dat hij ‘m op tijd verkocht zodat ‘ie er geen gedoe mee kreeg. Ik heb eigenlijk al dat gedoe weer naar binnen gehaald vanwege mijn voorliefde voor jonge klassiekers. Bij mij begint het bij 1970, daarvoor hoeft het voor mij niet per se. Over het algemeen zijn het ook eenvoudige auto’s, afgezien van een aantal wat meer exotische Italianen. En ja, de nadruk ligt op Frans en Italiaans. Citroën? Daar heb ik niets mee. Hoewel, ik heb wel een Maserati Indy en da’s toch een soort van Citroën. Citroën nam in 1968 de Maserati-aandelen over. Het is dus een Italiaanse auto met een Franse achtergrond.”

Negen Twingo’s

“In mijn optiek moet een autoverzameling ‘leven’. Auto’s zijn gemaakt om mee te rijden en niet om weg te zetten. Met de meeste van mijn klassiekers kun je gewoon de weg op. Het is onmogelijk om alle auto’s langs te gaan, maar bij ieder model kan ik een heel verhaal vertellen. Ja, het klopt, ik heb negen Twingo’s. Waarom? Toeval. Leuk is deze Renault 16, voor dit model heb ik een zwak gekregen. Het model is van 1965 en liep door tot 1980. Omdat de torsiestaven achter elkaar staan opgesteld is de wielbasis aan de linker- en rechterzijde van de wagen verschillend, maar liefst 7 centimeter. Dan nog wat andere ‘boxy cars’ die ik heb, zoals de Lamborghini Espada, Porsche 914, Dino 308 GT4 en de Fiat Regata. Of wat te denken van de Lamborghini Jalpa, kijk eens naar de prachtige wielkasten. De Countach was dé auto toen, maar ik wil juist afwijken van de norm. Ik ben niet van de allemansvriendjes, auto’s mogen wat mij betreft lekker afwijkend en anders zijn. Kijk naar deze Alfa Romeo Giulia-servicewagen. Eén van de vier origineel door Alfa Romeo Nederland geleverde auto’s, deze is van 1972. In de jaren ’80 is ‘ie ooit aangepakt. Alleen de achterklep was niet meer te redden, daar is toen een eigen creatie (in twee delen) voor in de plaats gekomen met het achterruitje van een – jawel – Renault 4.”

Voor 90% compleet

“Mijn eerste auto heb ik helaas niet meer, dat was een Fiat Regata sedan waar ik in mocht rijden nadat ik in 1992 mijn rijbewijs had gehaald. Toen ik deze Regata die hier staat tegenkwam heb ik ‘m gekocht, uit nostalgie. Weet je, alles heeft een reden. Net zoals de Vauxhall Viva die ik heb staan omdat mijn moeder er vroeger eentje had. Toen zat ik bij haar op de achterbank, nu neem ik zelf het stuurwiel in handen.

‘Emotie gaat over polarisatie, smaak, design, gekke kleuren, noem het maar. Bij mij is bijna niets doorsnee.’

Mijn verzameling concentreert zich met name op de jaren ’70 en ’80. Dat zijn de jaren waarin ik opgroeide en autoboeken en -bladen verslónd. Mijn verzameling is voor ongeveer 90 procent compleet. Op de wensenlijst staan nog onder meer een Iso Rivolta Lele en een De Tomaso Pantera uit de vroege jaren ‘70. Twee auto’s zal ik nooit verkopen, omdat ik die nog samen met mijn vader heb gekocht. Het is de Mercedes 230 CE, die we in Leiden ophaalden bij Mercedes-dealer LIAM. En dan is er de Mercedes SLK die hij nog meemaakte. Nadat ik de auto eerder wegens ruimtegebrek had verkocht, kon ik ‘m bij toeval vorig jaar terugkopen.”

Tweede eigenaar

“Mijn laatste aankoop is deze Renault 5 TS Monte Carlo. Ik heb vier ‘5’jes’, maar deze van 1978 is best uniek. Het is namelijk Renaults allereerste actiemodel van de 5. Renault nam deel aan de Rally Monte-Carlo en eindigde als nummer twee en drie achter een Porsche 911. Als eerbetoon aan die uitslag werd deze speciale uitvoering gemaakt in geel/rood met een zwart dak. Ik kocht ‘m van de tweede eigenaar. Mijn moeder zei nog: ‘Ik weet niet of die kleuren je op een gegeven moment gaan tegenstaan’. Het leuke is, mijn moeder heeft over heel veel auto’s een mening en daar ik luister zeer zeker naar. Op deze was ze beslist niet happig, maar uiteindelijk heb ik het toch gedaan. Of ze het er nu mee eens is? Ik denk het wel.” Op de achtergrond knikt mevrouw glimlachend van ‘ja’.

Binnen Kantooruren
Jean-Pierre is zelfstandig ondernemer in de automotive business. Zo beheert hij zakelijk automotive onroerend goed en is hij mede-eigenaar van een tankstation.

Foto boven: Twee auto’s gaan nooit weg, zoals de Mercedes-Benz 230 CE rechts in beeld, die vader en zoon in Leiden ophaalden bij Mercedes-dealer LIAM.