Wanneer je als solosporter zeer intensief met je sport bezig bent, dan wil je zelf alles kunnen uitsluiten, het roer zelf – letterlijk – in handen hebben. Daar weet topzeiler Thierry van Vierssen (48) alles van. “Op m’n elfde werd ik al geselecteerd voor mijn eerste wereldkampioenschap.”

Zijn vader wilde altijd zeilen maar kwam er nooit aan toe, dus is het op latere leeftijd alsnog gaan doen. “Maar dan wel meteen heel intensief, hij was een echte sportman”, aldus Thierry van Vierssen. “Een jaar of veertig was mijn vader toen hij getriggerd werd door de Finnjol-klasse. Men zei tegen ‘m dat hij er te oud voor was, maar paps dacht: dat ga ik zelf wel eens uitvinden. Tegen mij zei hij: ‘Kom, we gaan lekker zeilen’. Hij kocht een Optimistje voor me toen ik zeven jaar was en hup, ik ging het water op.”

Eerste WK

Alles begon natuurlijk met zeilles en later kwamen de wedstrijdjes er bij. “Het ging vervolgens vrij snel, want op mijn negende zeilde ik al lekker mee. Ik schreef me in bij een zeilclub en al op m’n elfde werd ik geselecteerd voor mijn eerste wereldkampioenschap. Vanuit de landelijke competitie werden de beste vijf uitgezonden en daar was ik er gelukkig één van. Dat hele gebeuren heb ik drie keer mee mogen maken; in Frankrijk, Brazilië en in Italië. Op mijn vijftiende was ik te oud en groeide ik door naar een volgende klasse. Je krijgt er namelijk steeds meer zeiloppervlakte bij, dat heeft alles met je groei en gewicht te maken.’

Oude school

“Na mijn dienstperiode ben ik in de boot van mijn vader gestapt en uiteindelijk kwam ik in de Finn terecht. De techniek van deze bootjes heeft een enorme evolutie doorgemaakt. Van houten masten naar aluminium, plastic en carbon, waar we vandaag de dag mee varen. Je moet wel, want je wilt met de ‘grote jongens’ mee en dan zul je dezelfde spullen moeten hebben. Ook moet je meer op druk varen. De truc is zo veel mogelijk druk op het zeil te creëren. Je compenseert dat door met je gewicht naar buiten te hangen. Zo’n Finn, een zwaardbootje, moet je zo recht mogelijk over het water varen. Wat mij zo aantrekt in de Finn is dat de boot zich ontzettend goed leent voor verschillende doeleinden. Je kunt er fantastisch in zeilen doordeweeks en tijdens wedstrijden kun je er vol voor gaan.”  

‘Ik moet het hebben van licht weer of juist van extreem veel wind, ertussenin is een sloopslag voor me.’

  Van Vierssen heeft een tijd in Zuid-Afrika gewerkt. “Toen ik na drie jaar terugkwam op mijn 23ste, ben ik ingestapt en gewoon verdergegaan waar ik gebleven was. Maar goed, alles was verouderd, de mast, het zeil. Zelfs de zeiltechniek is sterk veranderd in de loop der jaren. Nu lópen ze bijna door de boot en maken we een roeibeweging met het zeil. Dat is een extreme vorm van pompen om harder vooruit te komen. Maar het werkt én het mag. Als je die techniek niet beheerst, kom je er simpelweg niet meer bij. Dat trek ik niet, ben nog van de oude school. Ik moet het hebben van licht weer of juist van extreem veel wind. Dan komt het echt neer op je techniek en ervaring. Ertussenin is een sloopslag voor me. Het was wel leuk om te merken dat het er nog wel in zat bij me. Ik moest keihard trainen om fit te worden en om weer competitief te kunnen zijn.”

In de top vijf

“De top veertig van de wereld kom ik niet vaak meer tegen tijdens mijn wedstrijden. Ik pak hier in Nederland de wedstrijden mee. Dan kom ik net onder de top drie uit, in de top vijf. Ik doe dan mee aan de Master Wereldkampioenschappen. Dat is een afgeleide met deelnemers van boven de veertig jaar. Let wel, dit is ontzettend leuk én superfanatiek. Het zijn allemaal oud-Olympiadejongens. Feitelijk mannen die hetzelfde hebben gedaan als wat ik heb doorlopen. Maar ook beroepszeilers die helemaal door zijn gegaan. Deze Masters zijn elk jaar en daar geniet ik het meeste van.”

Sociaal gebeuren

Volgend jaar gaan ze waarschijnlijk naar Barbados. “Dit jaar waren er vierhonderd deelnemers, normaal zijn dat er zo’n honderdvijftig! Los van een competitief event is het ook een erg sociaal gebeuren, de locaties zijn goed, alles klopt gewoon. Zo’n tachtig procent is boven de veertig jaar oud. Niet heel verwonderlijk, want zo’n bootje kost nieuw zomaar dertig mille. En wie tikt er, 18 jaar en met een kersverse studieschuld, zo’n bedrag af voor een Finn? Voor mij is zeilen een vorm van pure ontspanning. Ik word echt chagrijnig als ik niet op het water kan. Mijn sport zie ik gelijk aan mijn werk. Ik kijk er altijd kritisch naar en probeer er altijd het beste uit te halen.”  

BINNEN KANTOORUREN “Bij Wetac Accu’s ben ik salesmanager. Het bedrijf is in 1985 opgericht en de import van startaccu’s was onze core business. In dertig jaar zijn wij uitgegroeid tot één van de belangrijkste onafhankelijke spelers op het gebied van accu’s en batterijen in Europa. We voorzien alle mogelijke branches van opgeslagen energie. We bedienen alle markten, of het nu gaat om starterbatterijen voor auto’s en vrachtauto’s, cyclische toepassingen zoals utility vehicles of stationaire toepassingen. Onze hoofdvestiging staat in Ede en we hebben een aantal buitenlandse vestigingen. Wetac staat bekend om de uitstekende kwaliteit van onze batterijen maar ook om onze professionaliteit, kennis en service.”