Overcapaciteit is aan de orde van de dag. Of het nu gaat om het aantal schadeherstelbedrijven, aantal dealervestigingen, aantal grossiers, vul het zelf in. Hogerop in de keten zien we die zelfde overcapaciteit bij de autofabrikanten, zelfs in de opkomende markten zoals China staan alweer domweg te veel fabrieken.
Onderaannemer VDL Nedcar beweegt tegen deze trend in zo blijkt wederom uit zijn plannen de fabriek in Limburg uit te breiden; raar vanuit die wereldwijde overcapaciteit maar fantastisch voor de lokale werkgelegenheid in het op dat vlak toch al niet rijk bedeelde Limburg. Zo zitten er altijd twee kanten aan dezelfde medaille, precies waarom de overcapaciteit ook in stand blijft. Je wilt geen kapitaal vernietigen, je wilt lokale banen niet hoeven verliezen, zeker niet als er ook nog eens verkiezingen aan komen.
Je ziet het altijd goed aan faillerende bedrijven. Bot gezegd, vooral door buitenstaanders die de pijn zelf niet hoeven te voelen, ruimt dat lekker op: meer plek voor de overblijvers! Dat toont geen respect voor de betrokkenen die het schip in gingen, of voor de toeleveranciers die de openstaande tegoeden zien verdampen en daarmee zelf dichter bij zo’n scenario terecht kunnen komen. Bovendien is het niet waar. In de praktijk is er (te) vaak sprake van een doorstart met als resultaat dat schulden weggewerkt zijn en het personele bestand opgeschoond en tegen nieuwe contracten kan worden opgebouwd. Cynisch, vast.
Het is Van der Leegte niet alleen gegund dat het hem lukt om klassieke maakindustrie (die desondanks gewoon hoogtechnologisch is) te behouden voor ons land. Het is bovendien een inspirerende case als je het mij vraagt. Ongeacht in welke branche je zit. Hoe zeer ook overcapaciteit een rol speelt: er is altijd een methode die ervoor zorgt dat je kunt doordringen tot de kopgroep. Vergelijk het met de Grand Départ die komende dagen Utrecht in de ban houdt: niet iedereen zal de finish halen en voor de hoofdmoot is er zelfs weinig eer te behalen (dat deelnemen belangrijker is dan winnen, is alleen voor de nummer 2 en verder prachtig) maar de gele, groene of witte trui is evenmin al van tevoren vergeven. Het draait om de mindset: klagen over de overcapaciteit legt het probleem buiten het eigen bedrijf neer. Het-is-niet-eerlijk Calimero versus Ik-kan-de-hele-wereld-aan Van der Leegte. Kiest u maar.
