Het huidige businessmodel van de leasemaatschappijen is niet duurzaam meer, is eindig, want de houdbaarheidsdatum is al lang voorbij. Mede omdat de bedrijfsmatige klanten van de leasemaatschappijen, het aantal leaseauto’s als salariscomponent af willen bouwen. Dat zet het huidige verdienmodel van de lessors dus onder druk.
Maar hoe moet een nieuw bedrijfsconcept er uit zien? Met die vraag worstelen veel lessors. Athlon-directeur Marchel Koops gaf gisteren een voorzet op het drukbezochte Automotive Insiders-event Leasing. Belangrijk volgens Koops is “dat je je realiseert dat een leasemaatschappij van een B2B-model moet transformeren naar een B2E-model. Oftewel Business to Everybody. Iedereen is straks je klant, zakelijke en particuliere consumenten passen in het nieuwe mobiliteitsmodel waar iedereen naar op zoek is.”
Leasemaatschappijen zijn in dat kader bijvoorbeeld actief met privé lease geworden. “Een markt die nu nog bescheiden lijkt, maar er staat een flinke groeispurt aan te komen”, voorspelt ING sectoreconoom Max Erich. Eerder stelde hij dat in 2020 ons land zeker 100.000 privé leaseauto’s zou tellen. “Maar de verwachting is nu dat dit er eerder 150.000-160.000 zullen zijn. Alleen een forse renteverhoging zou roet in het eten kunnen gooien”, aldus Erich.
Efficiencyslag
Clem Dickmann, eigenaar-directeur van kennisbureau Aumacon, onderschrijft de aantallen die Erich noemt. Bovendien ziet hij de rol van de zakelijke autoverkoop belangrijker worden, zeker voor niet-dealers. Met andere woorden, een sterke focus van derden op de B2B- en B2E-markten zorgt ervoor dat de rol van de dealer verder wordt uitgehold.
Bovendien zal, om privé lease echt te laten groeien, het maandbedrag fors naar beneden moeten. Dat betekent dat in de hele keten nog een efficiencyslag moet worden gemaakt en er wellicht een schakel uit moet. Leasemaatschappijen en automobielimporteurs krijgen daarbij ‘hulp’ van de digitalisering van onze maatschappij. De consument zal bij kant-en-klare privé leaseaanbiedingen online de contractkeuze kunnen maken. De emotie gaat volledig uit de autoaankoop, althans in dit segment. GfK-onderzoeker Jeroen Barten waarschuwt aan de hand van door zijn bureau uitgevoerd onderzoek, dat veel consumenten op dit moment privé lease als een alternatieve financieringsvorm zien. “En niet als een structureel andere benadering van het door de branche veel aangehaalde adagium van bezit naar gebruik.”
Mobiliteitspijler
Overigens was gisteren een groot deel van de zaal nog niet overtuigd dat de auto heeft afgedaan als ultieme mobiliteitspijler. Sterker nog, velen gaven aan dat total mobility concepten nog lang niet succesvol zijn. “Zolang je in een bedrijf de medewerkers bij het opperen van een mobiliteitsbudget de keuze laat tussen de auto en een scala aan alternatieven, heeft de auto nog steeds de voorkeur”, stelde een deelnemer.
Veranderen blijft echter moeilijk, helemaal als (te) veel managers van leasemaatschappijen eerlijk toegeven dat het hen momenteel ontbreekt aan een duidelijke visie op waar het in de branche naar toe gaat. Dat de huidige strategieën onvoldoende zijn, daar is iedereen het over eens. Maar welke afslag moet worden gekozen om een nieuwe toekomst voor het leasebedrijf te vinden, daar blijft het nog worstelen.
Als uitsmijter van het evenement was er de uitreiking van de tweede editie van de Leasebedrijven Top 50. Behalve marktinformatie geeft het boek een uitgebreide inventarisatie van de vijftig grootste leasemaatschappijen in ons land. Met 129.500 leasecontracten prijkt Leaseplan (ex-Volkswagen Bank) fier op één, gevolgd door Athlon (Mercedes) met 105.150 contracten, Pon (importeur, 100.200) en Alphabet (BMW, 78.500). Jan van Delft, voorzitter van VZR, Vereniging Zakelijke Rijders, nam het eerste exemplaar van de jongste uitgave in ontvangst. Hij zei het te zien als een bevestiging van de rol van VZR, die het geluid van de berijder laat horen in de discussie over onder andere fiscaliteit en de plek die de auto in een mobiliteitsbudget moet houden.
