Tijdens een onderhandeling beginnen weinig partijen met het einddoel op tafel te leggen. Zo’n ‘graag of niet’ -houding levert minder vaak succes dan het traditionele bieden en loven, een danspartij van aantrekken en afstoten. Bij goede onderhandelingen voelen beide partijen wat pijn, maar heerst er onderaan de streep een gevoel van wederzijdse tevredenheid als er eenmaal overeenstemming is. Hoe moeten we de voorgestelde handelsbelemmeringen tussen de EU en China in dit kader bezien?
Er is veel gezegd en geschreven over deze materie, niet altijd even goed geïnformeerd en soms zelfs gebaseerd op aannames. Decennialang heeft het Westen willens en wetens China verheven tot de (goedkope) productiefaciliteit van de wereld. In die periode wilde China dolgraag een serieuze speler worden op de wereldwijde automarkt maar het gat tussen onze vraag en het Chinese aanbod was nog van het formaat Grand Canyon.
In die periode heeft China twee dingen scherp gezien. De eigen markt moest nog losbarsten en welke infrastructuur moet je dat komende wagenpark bieden? Als het spel niet verandert, verandert de uitkomst niet. Combineer beide en je krijgt het inzicht voor te sorteren op elektrisch rijden. In de nieuwe markt voor EV’s is er een level playing field waar China de vuist kan maken die ze willen. En ja, met subsidie vanuit de Staat omdat die dat als langetermijnvisie koestert.
Het Westen kon en wilde dat niet omwille van de positie van de bestaande marktspelers en de arbeidsplaatsen die zij bieden. Lees: het stemgedrag van die personeelsleden. Handelsbarrières? Een oplossing voor de korte termijn, als het dat al is. Die bestaande markspelers zitten al in China met een wederzijdse afhankelijkheid. Bosch mopperde dat die Chinese merken Bosch monteren. Weinigen weten dat een BMW iX3 op Nederlandse platen in China gebouwd wordt, net als een iPhone trouwens.
Ook als die gecommuniceerde boetepercentages worden afgezwakt is het de vraag wat de repercussies zijn. Met andere woorden: de auto’s worden voor de consument niet veel duurder, want het extra tarief wordt bijgelegd vanuit China. Als Westerse fabrikanten in China op vergelijkbare wijze worden benaderd hebben ze niet de luxe positie van een Westerse overheid die het verschil bijlegt. De Westerse merken verzwakken dan alsnog
