In de sport is powerplay een bekende uitdrukking. Vanuit de eigen kracht, veelal met een veel sterkere uitgangspositie (meer spelers in het veld of een paar maten te groot) dan je tegenstander, toren je boven de concurrentie uit. Kortom: je zet het spel naar je hand.
In de politiek en het bedrijfsleven doet zich ook het nodige powerplay voor. Daar worden ook prestaties geleverd om gelijk te krijgen, om zakelijk voordeel te winnen, maar niet altijd met de moreel juiste aanpak. In de politiek en in de zakenwereld zijn er voorbeelden genoeg waarbij je sympathie (soms) uitgaat naar de verliezer en niet naar de winnaar. Alleen heeft die laatste daar weinig aan.
Powerplay is een spel op zich. Een spelletje waar autofabrikanten meesters in zijn. Hun uitgangspositie is sterk. Allereerst de werkgelegenheid die ze ‘garanderen’ en het stimuleren van technologische innovaties. Door hun schaalgrootte hebben ze vaak grote economische betekenis (die ze via hun lobbyisten en gezamenlijke slagkracht –ACEA – in Brussel gebruiken). Door hun omvang hebben ze vaak een inkoopkracht waar leveranciers van dromen en zelfs afhankelijk van worden. En aan de marketingzijde in hun grip op de retail eveneens groot. Dealers, hoe ondernemend ook, zullen aan het einde van de dag gewoon moeten luisteren. En universele autobedrijven die denken op een merk mee te kunnen liften, hebben snel een advocaat nodig. En zo’n zaak winnen is een unicum. En hoelang proberen brancheorganisaties niet om een gelijk speelveld te realiseren als gaat om bijvoorbeeld de toegang tot technische (reparatie)informatie? Powerplay is de autofabrikant op het lijf geschreven.
Afgelopen maand bleek dat weer uit twee zaken die met OE-onderdelen te maken hebben. Ten eerste te strijd tussen Volkswagen en twee toeleveranciers. De twee fabrikanten (ES Automobil Guss en Cartrim) staakten de leveringen aan de lopende band van VW eenzijdig de inkoopprijzen verlaagde. Om een potje te creëren voor te betalen boetes in het kader van de dieselaffaire, stellen die toeleveranciers. Zelfs de rechter gaf Volkswagen gelijk, omdat het economisch belang van Volkswagen (en voor Duitsland) groter is dan het belang van die twee fabrikanten. Desondanks weigerden de fabrikanten de leveringen te hervatten, wat een collega toeleveranciers er toe verleidde om in de Süddeutsche Zeitung te zeggen, dat hij de fabrikanten erg moedig vond, maar dat ze ook bezig waren zakelijk zelfmoord te plegen! Inmiddels is de zaak opgelost, maar of er een vriendschappelijke relatie is overgebleven? Een tweede zaak die speelde, is die van BMW, Mercedes en wederom VW, die ‘tegenover’ Bosch en Conti kwamen te staan. De inkoopkracht wordt door de autofabrikanten ingezet om de beide onderdelenfabrikanten in Brussel aan onderdelenfabrikanten in Brussel aan hun zijde te krijgen in de telematicadiscussie met het onafhankelijke kanaal. Powerplay is een deel van het spel waarin de grote spelers niet alleen meesters, maar vaak ook de winnaars zijn. Vergeet echter niet dat er soms plek is voor een Calimero.
