Door de plotselinge, wereldwijde implosie van de autoverkopen kregen in 2008 naast de autofabrikanten ook de fabrikanten van onderdelen de schrik in de benen. De meeste toeleveranciers hebben toen in rap tempo hun capaciteit aangepast door oudere productielocaties te sluiten en de personeelsbezettingaan te passen.

Tegen alle trends in was ook bij deze onderdelenfabrikanten de angst voor een ineenstorting van de aftermarket, hoewel daarvoor dus geen rationele aanwijzingen waren. Zelfs fabrikanten die geen directe stagnatie van hun onderdelenafzet ondervonden hebben het psychologische klimaat ‘handig’ benut om reorganisaties door te voeren. Op die manier konden ze goedkoop afscheid nemen van ‘moeilijke’ of beter gezegd te dure productielocaties. De ‘slimme’ zet van toen levert nu hoofdpijn op, echter niet alleen bij die toeleveranciers.

Nu de automobielindustrie – net als de economie – overeind komt en de autoverkopen weer aantrekken, eisen autofabrikanten middels hun contracten met de onderdelenindustrie levering van onderdelen. De automobielindustrie is dus (altijd al) prioriteit nummer één, ook omdat die contracten altijd clausules bevatten waarin een percentage van de productie wordt genoemd dat de toeleveranciers minimaal moeten invullen. En er zijn altijd dikke boeteclausules bij het niet nakomen van die verplichtingen. Het is te verwachten dat er eveneens vaker een voorkeurspositie wordt geëist als het om de aftersales-onderdelen voor de dealernetwerken gaat.

De afnemers in de onafhankelijke aftermarket kunnen daar voor langere tijd en misschien zelfs blijvend de dupe van zijn. Bijna alle grote onderdelenfabrikanten leveren momenteel slecht. Tachtig procent uitlevering is op dit moment al heel gewoon. Terwijl de achilleshiel van onze sector juist de beschikbaarheid van onderdelen is. Klanten die de laagste prijzen betalen worden als eerste geknepen. En het leidt omgekeerd evenredig tot prijsstijgingen, die nauwelijks te bestrijden zijn. De explosieve autoverkopen in China maken het probleem nog groter en geven deze trend wellicht een structureel karakter. En dan heb ik het nog niet eens over de verwachte prijsstijgingen van een scala aan grondstoffen.

Onderdelen worden dus schaars. Als je het je kan veroorloven als importeur, distributeur of zelfs als grossier dan is het antwoord hierop een verhoging van de voorraden en uitbreiding van het aantal leveranciers. En daarbij dan meerdere leveranciers voor dezelfde productcategorie. Allemaal ontwikkelingen die overigens een negatieve invloed op het rendement hebben. Advies aan alle marktpartijen: wees zuinig op je goede leveranciers, u zult ze hard nodig hebben om auto’s te kunnen blijven repareren en daarbij ook nog eens winstgevend te zijn.