Terwijl autofabrikanten met in het verlengde hun importeurs uitroepen dat aftersales steeds belangrijker wordt, gaat het volume aan nieuwe auto’s nog steeds voor alles. En dat zal nooit veranderen ook. Sterker nog, autofabrikanten denken uitsluitend aan zichzelf. Althans, tot die conclusie kan je makkelijk komen na het lezen van het onlangs verschenen boek Das Schmarotzer Prinzip, Wie deutsche Automobilhersteller ihre Zulieferer ausbeuten .

Oftewel, hoe de Duitse autofabrikanten hun toeleveranciers uitknijpen. In dat boek doet een (top) manager van een onderdelenfabrikant
letterlijk een boekje open over de manier waarop autofabrikanten hun toeleveranciers uitbuiten.

Volker Bauer is niet de echte naam van de schrijver maar een pseudoniem want wanneer uitkomt welke manager achter deze naam schuilgaat kan de betreffende onderdelenfabrikant het voorlopig zonder opdrachtenportefeuille doen. Bauer beschrijft een veertigtal methoden die door de diverse Duitse autofabrikanten worden gebruikt om toeleveranciers aan de ketting te houden.

Onderdelenfabrikanten worden zelfs geconfronteerd met het stelen van hun technologie. Schaamteloos geven autofabrikanten volgens Bauer jouw technologie door aan je concurrent. Die dat moet accepteren, want de autofabrikant speelt even gemakkelijk de fabrikanten tegen elkaar uit. De afhankelijkheid van de autofabrikanten is groot en wordt dan
ook misbruikt, stelt Bauer.

En de onderdelenfabrikanten kunnen geen kant op. Terwijl eigenlijk alle grote toeleveranciers hun onderdelen ook op de aftermarket afzetten en daar ook de betere marges maken, zijn ze verplicht om de OE-producten, met veel lagere marges, voor te laten gaan.

Toen de automobiele en bancaire crisis op hun hoogtepunt waren, hebben veel onderdelenfabrikanten hun productiecapaciteit teruggebracht naar kostentechnisch gezien beter beheersbare proporties. Nu de wereldwijde autoverkoop aantrekt, kunnen de onderdelenfabrikanten met moeite aan de OE- (fabrikant) en de OES- (dealernetwerken) vraag voldoen, laat staan aan de vraag uit de onafhankelijke aftermarket.

Het boek van Bauer is eigenlijk één grote aanklacht tegen de manier waarop autofabrikanten hun technologiepartners in zijn ogen misbruiken in plaats van ze te waarderen. Natuurlijk, naar buiten toe spreken fabrikanten over strategische partnerships, maar wat die waard zijn staat in dit boek. Wellicht niet helemaal ongewild lezen de diverse EU-ambtenaren in Brussel ook Duitse boeken. Die zijn zeer geïnteresseerd in dit door de Duitse pers ‘Teilenleaks’ gedoopte verhaal.

Wat moet je nu met dit boek, als je al van (Duits) lezen houdt? Het leest als een spannende roman en je kan er een hoop van leren. Vooral over hoe je niet met elkaar moet omgaan. Ethiek is schijnbaar een woord dat niet in de woordenboeken
van autofabrikanten voorkomt. Datzelfde woordenboek geeft wel duidelijkheid over iets anders. Want de betekenis van Schmarotzer is parasiet. Een mee-eter die een ander nodig heeft, gebruikt en opeet om zelf te overleven. Dat is toch een heel andere defi nitie van een auto fabrikant dan we gewend waren.