Goede voornemens zullen de afgelopen jaarwisseling voldoende en gemeend uitgesproken zijn, maar voeren we ze ook uit? “We zetten ons hart snel open voor het goede doel, maar houden onze portemonnee liever gesloten”, stelde de filosoof Adorno begin jaren zestig. En uit een onderzoek in de foodsector bleek dat burgers als groep biologische groenten en vlees in het schap willen, maar als die individuele consument bij dat schap staat, kiest ie vanwege de hoge prijs ervan toch vaak voor de goedkopere (plof)variant. Kortom: we belijden het één en doen het ander, omdat we onzeker en bang zijn voor de gevolgen van onze eerste keuze.
Wat gebeurt er als je niet weet wat je wil? Wat gebeurt er als je niet wil wat er gebeurt? Cryptisch, zult u denken, maar het is wel wat er aan de hand is met betrekking tot de energietransitie. In de auto-industrie en de autobranche in zijn algemeenheid zegt iedereen de klimaatdoelstellingen te omarmen en de overstap naar elektrisch rijden te willen maken. Iedereen is ervan overtuigd dat verduurzaming op alle fronten nodig is om verdere opwarming van onze aardkloot te voorkomen. Wat ook duidelijk wordt, is dat niemand – op de bekende uitzonderingen na – bereid is om daarvoor zijn verdienmodel te wijzigen, of erger: in staat is de beslissingen te nemen om die transitie te bewerkstelligen. De rechtlijnige weg lijkt dus die van de elektrificatie. Diverse lokale overheden zitten ook op dit spoor en binnen de Road to Zero-coalitie verenigen zich ondernemingen die ten aanzien van hun wagenparken al in 2025 de omslag naar 100 procent elektrische voertuigen willen maken.
Niet iedereen is blij met de geforceerde EV-transitie. De Europese vereniging van onderdelenfabrikanten Clepa vindt de plannen te rigoureus en liet PwC een rapport maken waaruit blijkt dat de transitie veel werkgelegenheid kost. De echte reden van het verzet tegen de EV-transitie is dat het verdienmodel van hun leden onder druk komt. Clepa zou namelijk geen rapport over de gevolgen voor de werkgelegenheid maken als hun leden massaal robotisering zouden omarmen. De ene autofabrikant zet vol in op elektrische auto’s, een ander stimuleert hybrides, de derde wil vooral brullende benzinemotoren produceren en dan heb je nog de dieselaars die hun klanten gewoon van A naar B willen zien gaan zonder stekker in de kofferbak. Je wordt bijna gestoord van rapporten die de EV-toekomst ophemelen en weer andere studies die juist de EV neersabelen. Veel autobedrijven hebben angst voor de EV-transitie. Ze zien dat de lucratieve onderhoudscomponent binnen de aftersales onder druk komt te staan. Duurzaamheid ja, veranderen ja, maar niet ten koste van ons verdienmodel, is de gedachte. De hypotheek moet namelijk ook betaald worden en dus zitten we vast in het huidige systeem. De energietransitie is onderweg, maar het wordt een bumpy road.
