Michel Dorrestijn, verkoopleider bij Gebr. Ferwerda, had tien jaar geleden niet kunnen bevroeden dat hij ooit nog eens ‘van de bootjes’ zou zijn. Wat begon met een hele zwik opknappers heeft geresulteerd in een prachtige Sealine die Michel ook compleet stripte en opbouwde. “Koop een boot en werk je dood, zeggen ze wel. Belangrijk is dat je onderwijl niet vergeet om er goed van te genieten.”
Zoals gezegd, Michel was niet altijd een fervent botenliefhebber. “Het is zo gegroeid. We kwamen vroeger met de kinderen wel bij strand Horst en daar had je zo’n baantje om je boot te water te kunnen laten. Dat ging daar de hele dag door met kleine sportbootjes en ik merkte dat ik dat eigenlijk best wel leuk vond. Wat doe je dan? Dan ga je wat rondkijken op internet wat er zoal is. Ik heb mijn leven lang veel gesleuteld en een beetje klooien en prutsen, dat leek me wel wat. Ook aan die buitenboordmotoren. Op een goed moment kocht ik een oud bootje, een kleintje van een meter of vier. Geloof me, daar mankeerde álles aan. Er zaten nota bene drie buitenboordmotoren bij, maar geen ervan liep daadwerkelijk. Goed, dat werd mijn uitdaging. Inclusief trailer (!) mocht ik het zaakje meenemen voor 550 euro. Nou ja, dan heb je vast wel een beeld van hoe de staat was. En ja, toen begon de ellende: koop een boot en werk je dood!”
Tweetaktmotoren
Michel vervolgt: “Op een gegeven moment had ik alle drie de motoren aan de gang, maar aan het eind van de dag liep er niet één meer en zwom ik terug met de boot achter me aan. Wat een gedoe joh. Maar goed, ondertussen waren we wel aan het genieten van het leven op het water. Daarnaast vond ik het erg leuk om in mijn vrije tijd lekker aan het klussen te zijn. Met name met die tweetaktmotoren had ik wel wat. Op een gegeven moment had ik het geheel goed voor elkaar en verkocht ik alles voor leuk geld. Vervolgens kocht ik een ander bootje: net even wat groter en met een 2,5-liter zescilinder. Dat blok had wat motorschade, maar daar kon ik wel mee overweg. We hebben een zomer rondgevaren met dat ding en toen kon ik ook voor deze leuk wat centen beuren, dus hup weg.”
Als je zacht gaat vaart dit ding als een frikadel
Zo hebben ze uiteindelijk een stuk of zes à zeven van die sportbootjes gehad. “Mijn vrouw en ik waren het ondertussen serieus leuk gaan vinden, dat waterleven. Onze wens was om ook eens te kunnen overnachten op het water en dan is een kajuit toch wel erg comfortabel. Dus de overstap gemaakt naar een sportbootje met een bescheiden kajuitje. In de neus moest je de tafel laten zakken en dan kon je er een geïmproviseerd bed maken. Het was primitief, maar genoeg om er een weekend op te verblijven. Je raadt het al, deze ging op den duur ook weer de deur uit en ik kon er goed winst op maken.”
Serieuze boot
“Ik weet nog dat ik vervolgens een Bayliner op het oog had”, aldus Michel. “Onze eerste ‘echte’ boot. Deze kon ik kopen met wat ik aan de eerdere bootjes verdiend had. Dat voelde toch wel heel bijzonder. Dit was in 2011. Ik weet nog dat ik ging proefvaren met die boot en dacht: Jee, wat groot! Hij was maar een meter of acht, maar hij voelde aan als een echte serieuze boot. Onze kinderen groeiden in de tussentijd op en we hadden steeds meer behoefte aan ruimte, dus tja, een extra slaapkamer zou niet gek zijn. Het mooie is dat ik ook deze boot weer goed kon verkopen. Want laat dat helder zijn, mijn gouden regel is: eerst de oude boot verkopen en dan pas iets anders aanschaffen, nooit andersom. Met de centen in de zak is het namelijk heel anders zoeken. Dat had ik in al die jaren wel geleerd.”
Het werd een Sealiner, een 28 foots, zo’n negen meter. “Hier bleek van alles aan mis te zijn, juist toen we dachten dat we ‘m helemaal klaar hadden. Ik heb vrij veel aan de techniek gedaan en ik kon er de hele winter aan klussen. Toen ik klaar was kwam er al snel een bordje ‘Te koop’ op, want meer ruimte lonkte toch wel weer. Nu vooral in de breedte. Deze huidige Sealine, een 33 foots, is namelijk een halve meter breder dan de vorige en dat verschil merk je heel goed. Het lijkt misschien niets, maar een halve meter doet heel veel aan boord. Ik heb die 28 footer anderhalf jaar te koop gehad. Haast had ik niet en ik wilde er wel een serieus bedrag voor. En toen, geloof het of niet, had ik twee kopers op dezelfde dag. Uiteindelijk ging ‘ie naar een Duitser die ‘m dolgraag wilde hebben. Dit was volgens hem de eerste boot die hij zag en waar alles aan klopte.”
Tweemaal 240 pk
“Om een lang verhaal kort te maken: ook aan deze 33 foots Sealine uit 1998 zat heel veel werk. Ik kocht ‘m zonder onderhoudsverleden, maar wel voor een laag bedrag. Eigenlijk was het een belediging voor de koper, maar goed, hij wilde er gewoon van af. Wat wil je, er lag zelfs nog een gezellig bloemetjestapijt binnen, nogal gedateerd dus. Eigenlijk heb ik álles aangepakt: alle bekleding is opnieuw gedaan, de complete bedrading is vervangen, evenals het gehele accupakket, de laders, de omvormers, noem het maar op. Qua elektra zat de boot echt dom in elkaar, zo denken wij tegenwoordig niet meer. Als je zo grondig te werk gaat leer je een boot echt kennen. Maar ja, als ik het doe, dan doe ik het ook helemaal en goed. Voordeel was: hij was niet te duur, dus dan kun je er wat centen aan verspijkeren.”
Dat nooit meer, klinkt het gedecideerd: “Ieder vrij uurtje ging in die boot zitten, een half jaar ieder weekend, elke vrije dag, vaak nog wat avonden. Ik wilde vooral weer varen. Nou, dat hebben we gedaan. Vorig jaar naar Zeeland en dit jaar hebben we Friesland, de Waddenzee en Amsterdam aangedaan. Nederland is vanaf het water zo fantastisch mooi hè. Kijk, langzaam varen met deze Sealine is niet prettig. Als je zacht gaat vaart dit ding als een frikadel. Daar is geen lol aan. Op de rivieren kun je lekker wat gas geven, dat is geweldig met twee Volvo’s Penta van elk 240 pk. De boot weegt 6,5 ton, maar hij gaat toch echt wel hoor. We willen nog naar Engeland en Denemarken. Dat hebben we voor komend jaar op de planning staan. Of ik al kijk naar een andere boot? Voorlopig niet, maar ik zeg nooit nooit…”
