Zijn diepgewortelde passie voor Ford, met name de sportieve modellen, begon al in zijn jeugd. Na veertig jaar heeft Jack Pansters een collectie van zo’n 30 bijzondere en zeldzame Fords bijeengebracht en beschikt hij over een internationaal netwerk waar je ‘u’ tegen zegt. Zijn kernwaarden? Open, eerlijk en respectvol zijn.
De fascinatie voor Ford Escorts begon thuis, waar zijn broers in 1600 Sport Escorts reden. “Mijn allereerste auto was ironisch genoeg een Toyota, maar al snel kocht ik na mijn diensttijd een ‘kinderbedje blauwe’ 1600 Escort. Vervolgens kwam er een gele RS2000 en later een Midnight Blue RS2000. Hoewel ik tussendoor ook andere merken opknapte en verkocht, bleven de RS2000’s terugkomen. Op een gegeven moment had ik er wel vijf staan. Ik was gefascineerd door de sportiviteit van het model, de pk’s voor die tijd en het lichte gewicht van de modellen. Rond 1986, toen Ford met de Cosworth kwam – een ware droomauto voor mij – raakte ik bevriend met iemand die in de autosport zat en mijn beste vriend zou worden.”
100 Cosworths per jaar
“Mijn passie nam alleen maar toe rond 1990, toen mijn zoon Tim werd geboren. Ik kocht mijn eerste Sierra Cosworth. Dit leidde ertoe dat ik meer Cosworths (met schade) kocht en bevriend raakte met een Duitser met wie ik nog steeds zakendoe, al meer dan 40 jaar. Het begon zo omvangrijk te worden dat ik met drie vrachtwagens vol naar shows afreisde. Naast mijn baan bij een autoschadebedrijf, waar ik vijf dagen per week van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat werkte, wijdde ik mijn avonden en zaterdagen aan mijn Ford-hobby.
De jarenlange gewoonte om onderdelen te verzamelen en nooit iets weg te gooien, ook niet als Ford het zelf afstootte, werpt nu zijn vruchten af, aangezien deze ‘new old stock’-onderdelen zeer schaars en gewild zijn.
Dit resulteerde erin dat ik de grootste Cosworth-dealer van Europa werd, met wel 100 verkochte Cosworths per jaar en een piek van 80 auto’s tegelijk op voorraad. De jarenlange gewoonte om onderdelen te verzamelen en nooit iets weg te gooien, ook niet als Ford het zelf afstootte, werpt nu zijn vruchten af, aangezien deze ‘new old stock’-onderdelen zeer schaars en gewild zijn. De onderdelen zijn allemaal duur. Een bijzonder knipperlichtje kost zomaar 500 euro, dat is echt te gek. En het mooiste is dat ze dan zeggen: ‘Oh, doe er maar twee. Dan heb ik er eentje reserve als ‘ie stuk gaat’.”
Goede reputatie
“Mijn aanpak is gebaseerd op eerlijkheid en respect. Ik bouwde een kring van liefhebbers op in Scandinavië, Noorwegen, Zweden, Finland en Denemarken. Ik verkocht auto’s soms onder de vraagprijs, met het advies dat het prijsverschil moest worden gebruikt voor noodzakelijke reparaties, en vertrouwde erop dat het resterende bedrag later werd overgemaakt. Ik koop regelmatig gestrande projecten van mensen die ziek zijn of de hobby niet meer kunnen uitoefenen, en betaal vaak meer dan de vraagprijs, omdat ik weet wat de echte waarde is en niet wil ‘stelen’. Mijn eerlijkheid heeft me een goede reputatie opgeleverd. Een vreselijke gebeurtenis, waarbij een jonge klant omkwam in een door mij verkochte Cosworth, heeft ertoe geleid dat ik nooit meer Cosworths aan jonge mensen verkoop. Hoewel ik zo’n 10 tot 12 jaar geleden even gestopt was met de actieve verkoop, heb ik de hobby vijf of zes jaar geleden weer opgepakt omdat ik het simpelweg miste.”
Uitgebreid netwerk
“Recentelijk heb ik een uiterst zeldzame linksgestuurde (!) RS500 gekocht, één van de slechts tien exemplaren die buiten de 500 rechtsgestuurde homologatiemodellen om zijn gemaakt voor de DTM-races. De auto heeft slechts 18000 km op de teller. Deze auto wordt momenteel zorgvuldig gereinigd, inclusief de onderzijde, om de originele staat te laten zien. Ook heb ik een Focus RS uit 2003 met slechts 5800 km, nog op de originele banden, en in volledige nieuwstaat. Twee auto’s die ik nooit zal verkopen zijn een Sierra Cosworth die ik in 1990 op een nieuw chassis heb gebouwd en die ‘beter is dan nieuw’, en een ‘89 sedan die ik van een Duitse Ford-garagist kocht, wiens zoon was overleden. Ik kreeg deze auto voor een fractie van de prijs omdat ik eerlijk was over de waarde en beloofde hem niet aan een jong persoon te verkopen. Nee, ik hoef niet actief te zoeken naar auto’s; dankzij mijn uitgebreide netwerk komen ze vanzelf naar me toe.”
Tulpen uit Amsterdam
De mooiste anekdote? “Daar vraag je me wat. Jaren geleden kocht ik een auto in Bremen, ik had hem al betaald, dus ik moest hem alleen ophalen. Die mevrouw was weduwe, de auto was van haar man. Maar goed, de échte winst lag in de garage, want die lag tjokvol. Ik heb mijn bus volgeladen en de dag erop ging ik terug naar Bremen, om nog eens een karrenvracht op te halen. Daarna heb ik de garage nog even uitgeveegd en de rommel opgeruimd. Zo hoort dat, hè. Je wilt het toch netjes achterlaten. Hoe dan ook, ik wilde deze dame natuurlijk betalen voor alle onderdelen, maar ze wilde er niks van weten. Ik vroeg waar ik haar dan blij mee kon maken. Waarop ze zei: ‘Met tulpen uit Amsterdam’. Ik heb toen een grote bos tulpen laten bezorgen en haar zoon maakte dit ergens bekend; die ‘correcte Hollander’. Mooi toch? Kijk, het is voor mij ook fijn als het op zo’n respectvolle manier gaat.”
Een andere anekdote is recenter. “Een half jaar geleden kocht ik een ‘79er RS2000 met 36000 km op de teller. Twintig kilometer hiervandaan! Eerste eigenaar, ongerestaureerd, geen roest, alle stickertjes aanwezig. Het kon bijna niet, maar de tectyl zat er heel dik onder. Deze auto was ooit nieuw gekocht bij Ford-dealer Homberg in Venlo. Zo dichtbij en ik wist niet van het bestaan af. En ja, nu staat ‘ie hier.”
