Dominique Reijman werd als kleine jongen al gegrepen door het Eurovisie Songfestival en hij heeft er sindsdien al veel bezocht en gezien. “Ik heb zoveel leuke dingen mogen meemaken door het Songfestival, dat ik vol overtuiging kan zeggen dat het mijn leven aanzienlijk heeft verrijkt.”
Zijn liefhebberij voor het Eurovisie Songfestival begon toen de nu 46-jarige Dominique een jaar of 11 oud was. “Ik weet nog dat ik mijn vader vroeg om het hele Songfestival op te nemen, omdat de uitzending vrij laat was en ik die niet helemaal mocht afkijken. Door het op te nemen kon ik de volgende ochtend gewoon álles zien. Zo begon mijn liefde voor het Songfestival en in de loop der jaren is mijn liefde verder en verder uitgegroeid tot een heuse passie.”
Puntentelling
“Wat ik altijd zo fascinerend vind aan het Songfestival, zijn de verschillende landen en culturen die samenkomen. Het brengt de wereld even je huiskamer binnen, wat een bredere blik biedt dan alleen je eigen omgeving. En ja, het showelement was er vroeger al wel, maar veel minder prominent dan nu, dus dat is niet echt waar ik voor ben gevallen. Ik ben nogal een ‘cijfer-nerd’ en ik vind de puntentelling altijd zo leuk. Ik raad graag welke landen elkaar punten geven. Er zit wel degelijk voorspelbaarheid in de puntentoekenning, want bepaalde landen geven elkaar altijd punten. Daarom hebben ze in de halve finales nu verschillende pools ingevoerd, zodat niet alle traditioneel bevriende landen in één pool terechtkomen en automatisch doorgaan. Griekenland geeft 12 punten aan Cyprus en Cyprus geeft 12 punten aan Griekenland, dat soort voorbeelden.”
Euforie
“Het is en blijft een geweldig spektakel. De afgelopen keer was extra leuk, want ik was op tv! Ik stond namelijk bij de puntentelling achter Chantal Janzen in de studio van Avrotros in Amsterdam. Ik was dus niet in de zaal, maar wel in de show zelf. Ik ben overigens al behoorlijk vaak naar een Songfestival geweest. De eerste keer was in 2011 in Düsseldorf. Waarom ik daarvoor niet ben geweest? Een bezoek aan een Songfestival is best een kostbare aangelegenheid, en soms vraag je je af of je wel naar bepaalde landen wilt reizen. In Düsseldorf was het gewoon erg gemakkelijk. In Tel Aviv stond ik aan het podium toen Duncan Laurence won. Dat moment kan ik me nog héél goed herinneren en vergeet ik natuurlijk nooit meer. De euforie was zo fantastisch dat ik dacht: ga ik dit ooit nog overtreffen? Het is een beetje zoals wanneer jouw voetbalclub de Champions League wint. Ik stond daar met een Nederlandse Eurovisie-vriend, en we moesten bijna huilen van blijdschap.”
Post-Eurovision Depression
“Ik maakte er een selfie met Duncan Laurence, niet in de zaal, maar bij een rode loper-evenement. Ik heb in mijn Songfestival-carrière ook andere Nederlandse deelnemers ontmoet, zoals Linda Wagenmakers en Esther Hart. Esther heeft zelfs opgetreden op mijn 40ste verjaardag! Ook O’G3NE heb ik ontmoet in het vliegtuig terug vanuit Kiev, met hen heb ik ook een foto kunnen maken. Het Songfestival geeft mij altijd heel veel plezier. Na afloop voel ik soms wel een PED, een soort Post-Eurovision Depression, hahaha. Na een bezoek moet ik mijzelf altijd wel weer even omhooghalen.”
Elk jaar is er een Songfestivalfeest in de Ziggo Dome. “Daar ga ik bijna altijd heen om die vibe weer even te voelen. Ik vind bovendien de daadwerkelijke voorrondes erg leuk. Mensen zien meestal alleen de tv-uitzending, maar je kunt eigenlijk het hele jaar door naar Songfestival-gerelateerde evenementen gaan. Ik ben op cruises van Helsinki naar Estland geweest met feesten, en in Berlijn en Londen zijn er talloze feesten. Door het Songfestival ben ik in landen geweest waar ik anders nooit zou zijn gekomen. Nee, ik spaar er eigenlijk niet voor, ik doe het meestal gewoon, maar ik probeer wel slim te zijn. In kleinere steden boek ik alvast hotels voor het jaar erop zodra de winnaar bekend is. Dit is handig, want daarna schieten de prijzen enorm omhoog. Op het moment dat de winnaar van dit jaar bekend werd, heb ik al hotels geboekt in Oostenrijk voor 2026.”
Coronatest
“In Düsseldorf begon ik nog niet met een vaste vriendengroep, maar later ben ik meer in het Eurovisie-circuit gerold. Daar kom je mensen tegen die je elke keer weer tegenkomt. Zo is mijn vriendenkring van Eurovisie-vrienden gegroeid; het zijn vriendschappen voor het leven. De meeste van hen zie ik maar één keer per jaar, omdat ze verspreid over Europa wonen. Ik ben wel een paar keer naar een vriend in Stockholm geweest. Ik combineer mijn bezoeken aan het Songfestival graag met stedentrips. De Eurovisie-week is voornamelijk ‘s avonds, dus overdag kun je de steden bezoeken. Ik ben zo in Wenen, Stockholm, Kiev, Lissabon, Tel Aviv, Rotterdam, Turijn en Liverpool geweest. Het was heel bijzonder om in Rotterdam te zijn, ook al was het tijdens corona. Ik ben wel vijf keer geweest, maar ik moest elke dag een coronatest doen. Omdat ik in Rotterdam verbleef fietste ik naar het terrein zodat ik niet met het OV hoefde. Het was wel heel leuk om het Songfestival in Nederland te mogen ervaren. Het was heel bevreemdend dat het uitgerekend in mijn eigen land plaatsvond tijdens de coronapandemie. Nou ja, we moeten het gewoon nog maar een keertje doen en dan samen een goed feestje bouwen!”
