‘Eén voor allen en allen voor één.’ Dat was het motto van de drie musketiers, zoals in 1844 geboekstaafd door Alexandre Dumas. Het betekende voor de vechtersbazen onvoorwaardelijke steun aan elkaar, ongeacht de kosten, al speelde eigenbelang daar zeker een rol bij.

Premier Rutte draagt eenzelfde boodschap uit: de bestrijding van het coronavirus moeten we samen doen: de zorgverleners aan het front bij de slachtoffers, en wij door zoveel mogelijk thuis te blijven en zo de verspreiding van het virus af te remmen. Intussen rijst ook de vraag hoe ver die loyaliteit mag gaan. Er zijn serieus te nemen economen die zich afvragen of de maatregelen die we nemen niet te duur zijn. Hoeveel mag een mensenleven kosten? En hoe ver kunnen we de staatsschuld laten oplopen? Wat mogen de overheidsmaatregelen omgerekend naar werklozen en faillissementen kosten? Het is de harde realiteit tegenover de ethiek en een moeilijke keuze als die dichtbij komt. Durft u vanwege de kosten uw zeventigjarige ouders een opname op de intensive care te weigeren?

Anderhalvemeterbezoek

Bij anderhalvemeterbezoeken aan autobedrijven bleek de afgelopen weken dat dealerwerkplaatsen vaker lege plekken vertonen dan de werkplaatsen van universele autobedrijven. Veel dealers missen het PDI-werk (klaarmaken van verkochte auto’s) en dat scheelt al gauw 15 tot 20 procent van het werkaanbod. Ook stonden al snel diverse lessors op de ROB-rem, wat het werkaanbod beïnvloedde, al voelden ook universele netwerken die pijn. Ook al gebruikten sommige leasemaatschappijen mooie woorden over de bescherming van de klant en werkplaatsmedewerkers, het uitstellen van onderhoud, reparatie en banden lijkt toch vooral op ordinaire bezuinigingen met corona als excuus. Daarbij is niets te merken van loyaliteit aan elkaar, aan samen de vijand bestrijden. Wat dat betreft is het initiatief We Support Workshops een positiever voorbeeld van hoe je samen een crisis bestrijdt. En net als de drie musketiers het eigenbelang niet uit het oog verloren, is het binnen de keten in ieders belang dat er omzet wordt gemaakt. Ik ben optimistisch en ga ervan uit dat we over een tijd over een vaccin kunnen beschikken, dat we de anderhalve meter afstand tot elkaar niet meer nodig hebben en dat we weer ‘normaal’ aan de slag kunnen. Voorlopig pleit ik ervoor om dat ‘met z’n allen’ nog even vast te houden in onze branche, jong en oud. Daar worden we sterker van!