Lakfabrikant Sherwin-Williams heeft verschillende noviteiten te melden en verzamelt daarom de internationale pers voor een bezoek aan het Center of Color Excellence en het Technical Center, beide in Lelystad. De noviteiten staan niet op zich, de fabrikant onderstreept de ambities ermee.
Dave Wright geeft de aftrap en steekt de ambities niet onder stoelen of banken. Als topman voor de autolakkendivisie weet hij precies waar de markt in zijn regio’s (Europa, Afrika, Midden-Oosten en India) naartoe beweegt. Hij constateert onder meer dat de opkomst van de gespecialiseerde remarketingcentra een groeimarkt vormen voor lakleveranciers. “Het is ons doel om in elk segment marktleiderschap te bereiken, ook als daar stevige groei voor nodig is.” Tegelijk onderstreept Wright weg te willen blijven bij klanten die tenders uitschrijven om zo de beste deal te kunnen binnenhalen: “Ons doel is een langdurige partnerschap en dat betekent dat beide kanten van de tafel voordeel moeten kunnen halen uit een deal.”
Trends
Marketingdirecteur Adelle Bradford grijpt de gelegenheid om de actuele trends in de markt te benoemen. Ze zullen niet onbekend in de oren klinken met termen zoals watergedragen lakken en UV-droging. We lopen nu eenmaal binnen de schadeherstelwereld voorop in landen zoals Nederland en het Verenigd Koninkrijk. Ook termen als duurzaamheid, efficiëntie en gebruiksgemak verrassen niet. Dat gezegd hebbend: er is de afgelopen jaren veel doorontwikkeld en het segment van de UV-lakken is daarvan een goed voorbeeld. De kwaliteit was tien, vijftien jaar geleden gewoon niet waar het moest zijn. Inmiddels zijn er geen additionele componenten meer nodig, de lampen verbeterd en de houdbaarheid van het product zelf fors vergroot. Sherwin-Williams spreekt zelfs over onbeperkte houdbaarheid in dit kader.
Om de duurzaamheidsdoelstelling te benadrukken zien we ook dat lakfabrikanten proberen de spuitcabines te vermijden. Binnen het klassieke schadeherstelbedrijf behoort die cabine immers tot de grote energievreters. Alternatieve droogmethoden staan dus bij de ontwikkelaars op het netvlies, zoals droging met UV-lampen of luchtdroging: niet in een heet gestookte cabine maar gewoon bij kamertemperatuur. De droogtijd neemt dan wel fors toe, vanzelfsprekend. Dit buiten de cabine kunnen drogen betekent dat de cabine zelf minder lang bezet wordt en dus gebruikt kan worden voor nieuwe klussen.
Collision Core System
De nieuwe geautomatiseerde verfdispenser Pronto die onderdeel uitmaakt van het Collision Core System krijgt de nodige aandacht. Hij is leverbaar in twee versies, CR4 of CR6. Het cijfer slaat op het aantal doseerkoppen, vier of zes dus en daarmee op het aantal kleuren dat de machine gelijktijdig kan mengen. De leverancier rekent voor dat daarmee bijna 200 kleuren per dag gemengd kunnen worden en 24 formules per uur. Omdat het systeem volledig geautomatiseerd is, hoeft de gebruiker niet meer met de hand te mengen, reinigen of te kalibreren. Dit betekent ook dat het niet per se door de spuiter zelf gedaan hoeft te worden. In principe kan iedereen het immers.
Volgens Sherwin-Williams hebben gebruikers laten zien dat een totale mengtijd van vijf minuten in de praktijk voldoende is. Ook over de nauwkeurigheid geeft de leverancier hoog op: tot 50 gram nauwkeurig doseren is geen probleem voor de Pronto terwijl dat handmatig ondoenlijk is. Dat is mede te danken aan de mengnauwkeurigheid (tot 0,01 gram) waarmee de machine werkt. Dit helpt het schadeherstelbedrijf om verspilling van grondstoffen te voorkomen. Sommige pigmenten zijn nu eenmaal te kostbaar om er scheutig mee om te gaan. Ook vanuit duurzaamheidsperspectief is dit van belang. Een ander voordeel van deze oplossing is dat de mengresultaten door de hoge nauwkeurigheid reproduceerbaar zijn. Dat helpt overigens ook weer om verspilling tegen te gaan. Uit angst om in het werk toch te weinig gemengde verf beschikbaar te hebben wordt er nog wel eens te ruim gerekend. Deze mengmachine kan dus niet alleen de exacte hoeveelheden klaarmaken maar ook snel een klein beetje extra mengen mocht dat nodig blijken.
Sherwin-Williams bestaat al sinds 1866, al zou het nog bijna dertig jaar duren voordat ze de schadeherstelmarkt zouden gaan bedienen. Valspar is met de oprichting in 1806 nog ouder, maar sinds 2017 officieel onderdeel van Sherwin-Williams. Door die overname valt het in 2004 door Valspar overgenomen De Beer Lakfabrieken nu ook onder de portefeuille van Sherwin-Williams. De Beer is met de oprichting in 1910 zelf overigens ook een oudgediende.
Deze verfdispenser maakt onderdeel uit van het Collision Core Systeem, waar ook de bibliotheek met kleurformules (Collision Core Color) en het voorraadbeheersysteem (Collision Color Inventory) onderdeel van uitmaken. Met de spectrofotometer kan de benodigde kleur herkend worden in de database om vervolgens met de Pronto gemengd te worden.
Color Lab
Als je het opschrijft lijkt het zo simpel, kleuren herkennen en ze correct mengen. Om de enorme wereld die er achter schuilt te bevatten licht Sherwin-Williams graag een tipje van de sluier op. Voor de neus verschijnt een rijtje kleuren met de grootte van een euromunt. Ze zijn in de verpakking netjes op tint gesorteerd, als een soort regenboog. Dat is niet lang zo want de verpakking gaat leeg op tafel met de opdracht ze te sorteren. Het blijkt voor menigeen toch lastiger dan gedacht al die kleurschakeringen en het bewijst eveneens het belang van goed licht.
Eenmaal in het lab aangekomen vertellen Marcel Dekker en zijn collega’s tijdens de rondleiding de ins en outs over hun werkzaamheden op het gebied van kleurontwikkeling. Hij begon eind vorige eeuw bij het toenmalige De Beer Lakfabrieken en maakte dus de overnames door eerst Valspar en vervolgens Sherwin-Williams mee. Het verschil tussen hoe ons oog een kleur waarneemt en wat we zien als die kleur onder de microscoop ligt blijft fascinerend om te zien. Wat het vak extra compliceert is dat twee exact dezelfde pigmenten toch nooit helemaal exact hetzelfde zijn. Behalve visuele kwaliteitstesten worden ook kwaliteitstesten over de duurzaamheid uitgevoerd. Denk aan steenslaggevoeligheid, het bestand zijn tegen de hogedrukreiniger of tegen verkleuring door uv-stralen. Dergelijke testen worden allemaal uitgevoerd volgens de door de autofabrikant opgestelde normen. En die normen zijn het lang niet altijd onderling eens: zoveel fabrikanten, zoveel verschillende testprotocollen.
