Jan Cats (71) uit het Friese Witmarsum heeft ‘iets’ met Amerikanen en vooral met Cadillac. Al sinds zijn tiende is Jan verslingerd aan het Amerikaanse premiummerk en ook zijn twee zoons moesten eraan geloven. Jan richtte zelfs een museum op dat hoofdzakelijk is gewijd aan ‘zijn’ merk. “Voor Cadillac kan ik alleen maar heel veel bewondering hebben.”
De vader van Jan Cats had al een tic van oude auto’s. Niet voor niets bestierde hij een garagebedrijf, een autorijschool, een motorzaak en een taxibedrijf. “En hij reed met Amerikaanse auto’s”, aldus een breed grijnzende Jan. “De herinneringen aan die tijd zijn nog levendig. Zo zie ik mijzelf nóg zitten op zo’n enorme achterbank. Een jaar of tien was ik. Nog liever sliep ik languit op de hoedenplank! Dat moet toch wel mijn eerste herinnering aan Cadillac zijn. En jazeker, Cadillac is in die zestig jaar een deel van mijn leven geworden, maar feitelijk verzamel ik alles. Let wel, alles wat ik mooi vind. Want oude techniek, daar geniet ik intens van.”
Speurders
“Mijn vader begon hier op deze plek in Witmarsum met nieuwbouw in 1959. Hij liet de Amerikanen voor wat ze waren en werd Renault-dealer. In ’62 kwam daar Simca bij. Op mijn 19de ben ik bij hem in de zaak komen werken. Ik reed zelf altijd wel een grote Amerikaan, het liefst een Cadillac natuurlijk. Dat was dan mijn zondagse auto. Op een gegeven moment ging ik me qua restaureren richten op de oldtimers, op Caddy’s uit de jaren ’20. Dat deed ik achter het huis. We kochten er regelmatig eentje bij, dat konden ook modellen uit de jaren ’50 zijn. Die auto’s kwamen eigenlijk altijd uit Nederland, we haalden ze uit alle uithoeken van het land.”
‘Geloof me, als je eenmaal bij Hershey geweest bent, dan wil je niet anders meer’
In de zaterdageditie van de Telegraaf heb je de Speurders, allemaal van die kleine advertenties. “Dan werd bij ons op zondagmorgen de krant opengeslagen en kon het grote zoeken beginnen. Gewapend met een landkaart en stratenboek gingen we op pad. Ik zeg bewust ‘we’, want mijn zonen Klaas Hein en Fedde Jan hadden het Cadillac-virus inmiddels ook te pakken. Nu krijg je met gemak dertig foto’s te zien als je op een advertentie afgaat, toen had je slechts een summiere omschrijving met een telefoonnummer en dan was het telkens weer een verrassing wat je aan zou treffen. Vaak gingen we met z’n drietjes op pad en als het even kan doen we dat nu nog.”
Hershey
“Mijn zoons en ik gaan sinds 1997 ieder jaar naar de Hershey Antique Automobile Market in Pennsylvania, Amerika. Geloof me, als je daar eenmaal geweest bent, dan wil je niet anders meer! Het is één van de grootste en beste autobeurzen van het land. Eens in een leven moet een mens daar geweest zijn. Veel mensen kennen ons daar inmiddels. Al die standhouders hebben dezelfde standjes en staan veelal op dezelfde plekken. Zo van: ‘Oh, daar heb je die drie mannen uit Nederland weer.’ Wij kopen er eigenlijk alle jaren wel wat en dat gaat vervolgens mee in een container. Dat doen we bewust want zo kunnen we af en toe wat wisselen in het museum in Pingjum.”
Jazeker, een museum: Cats & Caddies. “Nou ja, officieel mag ik het zo niet noemen want het is niet open voor publiek. Het is de plek waar ik het meeste ben, daar klus ik aan mijn oldtimers en ik verzorg er zo nu en dan rondleidingen voor groepen. Het is echt alsof je een ander tijdperk binnenloopt. Die aankleding voor het museum hoort er natuurlijk bij. Heel veel komt uit Amerika, maar ook van hier uit de buurt. Zo ging er een speelgoedmuseumpje failliet, daar hebben wij de boedel van opgekocht. Heel bijzonder is het bureau met bijpassende kast die we hebben staan. Deze stonden in de jaren ’20 bij Cadillac-dealer Landeweer uit Utrecht. De kleinzoon van Landeweer benaderde ons of we interesse hadden. Hij wist namelijk dat wij een ‘23’er Cadillac hebben die door Landeweer was verkocht. Het zou dus maar zo kunnen zijn dat de koop is getekend op dat bureau! Hoe mooi is dat?”
Binnen kantooruren
Vorig jaar vierde Garage Cats Eurorepar Witmarsum het 60-jarig bestaan in het West-Friese Witmarsum. “Wij zijn een familiebedrijf met negen man personeel en wij hebben alle disciplines in huis. Van onderhoud en apk tot aan schadeherstel en verkoop van nieuw en gebruikt. Ook hebben wij een pompstation. Klanten komen bij ons voor de kennis en kunde, maar zeker ook voor onze persoonlijke benadering. Hier staan wij om bekend in deze regio.”
Ongezien gekocht
“De afgelopen jaren ben ik meer en meer gaan restaureren. Nu ben ik bijvoorbeeld bezig met een Cadillac uit 1913, daar maak ik een racer van. Bij toeval ben ik op deze klassieker gestuit. Daar geloof ik ook in, hoor. Wij gaan überhaupt nooit op zoek, je moet ergens tegenaan lopen. Als je op zoek gaat, dan vind je ‘t niet. Mijn meest bijzondere auto? Dat moet ‘de blauwe’ zijn, een Cadillac 355 uit 1929. Deze auto heb ik ongezien en van de foto gekocht, hij was compleet gedemonteerd. De verkoper op Hershey had een indrukwekkende fotocollage gemaakt wat hij er al aan gedaan had.”
Toen was Cats om, het ging dus allemaal op goed vertrouwen. “Alle onderdelen in zakjes waren gelabeld en voorzien van verschillende gekleurde papiertjes. Een jaar later kwam ik hem weer tegen op Hershey; was hij het jaar ervoor nog wat vergeten mee te geven en dat had hij nu bij zich. Dat vind ik zo geweldig hè, van zo’n serieuze verkoper kun je gerust een gedemonteerde auto kopen. Wat ik zo mooi vind aan Cadillac? De techniek van weleer zit zó goed in elkaar. Als je een onderdeel uit elkaar haalt, of het nu een ontsteking, een schakelaar of een koplamp is, het is met heel veel zorg en kwaliteit bedacht en gemaakt. Daar kun je alleen maar bewondering voor hebben. Ik kan ’s nachts ineens wakker schrikken en denken: ‘O wacht, zo zit het!’”
0 reacties
Goedemiddag,
eergisteren – zondag 10 januari ± 12.30 uur – was ik onderweg van Lelystad naar Warffum; U zal dan zeggen…. en wat wilt U hier dan ? Dat leg ik kort uit > ter hoogte van de afslag nr. Sneek op de A6 ( het nieuwe knooppunt bij Joure) reed ik een witte “opraap-auto met aanhanger” achterop. De trekkende auto was leeg. Op die aanhanger stond een ( volgs. mij ) compleet witte “spijlen-bus” van Volkswagen. Ik heb er geprobeerd er een foto van te maken, maar dat is niet gelukt > de camera wilde ff niet.
Weet U, mijnheer Cats er misschuine iets van/over ?
Geruime tijd geleden was ik – met” de Flevoklassiekers” – bij U op bezoek…….