Wie niet is blijven hangen in de muziek uit de late jaren vijftig van de vorige eeuw (de vroege babyboomers) heeft waarschijnlijk niks met de kop boven deze column. Die denkt eerder aan een schrijffout of dronkenmanstaal.
Maar als u even niks te doen hebt of toe bent aan een relaxmomentje, Google dan maar eens op Doo wop Youtube.
Dan krijgt u een flink aantal links met optredens van bekende en onbekende grootheden uit de late jaren vijftig en vroege jaren zestig. De Edsels (vernoemd naar de onooglijke Ford uit die tijd), The Legends, Duke of Earl en The Chiffons bijvoorbeeld. Soms worden de songs vertolkt door de overgebleven leden van de betreffende bands, aangevuld met tijdgenoten die soms aanleunen tegen een opname in een bejaardenhuis. En als de meeste groepsleden al in het hiernamaals zijn aangeland, hebben ze de nodige copycats beschikbaar. Maar iedereen is alive and kicking en dat geldt eveneens voor het publiek. En eerlijk is eerlijk: ik mag er best een uurtje op de iPad (met koptelefoon) naar luisteren als mijn vrouw de televisie confisqueert voor een serie van Netflix.
En als u deze Doo wop muziek niet kan waarderen, dan is het toch interessant om even naar dit Amerikaanse entertainment te kijken. Terwijl de tijd stilstaat zie je dat iedereen plezier blijkt te beleven aan deze terugblik in de tijd. Om me heen zie ik dat dit onschuldige tijdverdrijf makkelijk te vergelijken is met de nodige managers en ondernemers in onze branche. Of het nu bij een jaarvergadering van een formule of keten is, een congres voor universele garages of onlangs nog bij de Bovag Autodealers; je komt er altijd ondernemers tegen die met weemoed terugdenken aan hoe het was. Die willen niet vooruit kijken naar de nieuwe online wereld. Ze willen niks weten van telematica, schaalvergroting, iPads of webshops. Ze koesteren net als artiesten uit een Doo wop band het vrolijke verleden en hopen op een revival van tijden van weleer.
Voor deze managers verandert de tijd veel te snel. Desondanks hebben ze nog plezier in hun werk, al eten ze ondertussen dikwijls hun pensioen of onroerend goed op. In hun ogen zie je soms het ongeloof als een spreker op een congres hen voorhoudt hoe de branche er over vijf jaar zal uitzien. Alsof ze naar de eerste aflevering van Star Trek kijken in zwart-wit, ook uit de jaren zestig. Toen het nog goed ging met hun bedrijf en de branche alleen maar groei kende. Maar achterom kijken heeft geen zin.
Succes uit het verleden is immers geen garantie voor vandaag en zeker niet voor morgen (om de financiële sector te quoten). Nee, er moet nu worden geschakeld en kansen gepakt. Kijk nog maar eens goed naar die Doo wop liedjes op Youtube en verplaats u in de artiesten van toen. Ze hebben zeker veel plezier, dat is een pré, maar ze hebben wel vijftig jaar stilgestaan. Is dat wat u wilt?
