Als je aan je eerste levensbehoefte denkt, krijg je niet direct auto-onderdelen op je netvlies. Het accent ligt dan op een dak boven je hoofd en vooral op eten en drinken. Ik ben gek op koken en dus is food voor mij de levensbehoeftige factor pur sang.

De kwartaalcijfers van Ahold (lees AH) zagen er weer fantastisch uit. Knap dat een bedrijf met een goed imago, een breed en diep assortiment, in de race kan blijven terwijl ze toch door velen als duur worden bestempeld. Nu is het zo dat ik voor één van mijn sportievere hobbies, een herfstetentje moest organiseren voor een groep van dertig man. Omdat ik alle tijd had ben ik in de wijk gaan shoppen bij een aantal grote supermarkten. Ik kwam tot de conclusie dat tachtig procent van alle benodigdheden gewoon het goedkoopste waren bij de partij die op de kleintjes let. De prijzenslag heeft zijn effect gehad, en dan toch fantastische omzet- en vooral winstcijfers weten te boeken!

Daar tegenover Lidl en Aldi: als goedkoopste gepositioneerd en met een beperkt assortiment, maar best goede kwaliteit. En die draaien over het algemeen ook goed. Alle supers daartussenin hebben moeite om hun marketingplekje tussen AH en Lidl/ Aldi te vinden. Ze willen kwaliteit leveren, ze willen de goedkoopste zijn, maar ze slagen er minder in de klant te overtuigen. Zelfs als ze met bepaalde producten ook goedkoper zijn. Dick Boer, de directeur bij Albert Heijn die een paar jaar geleden de prijzenoorlog aanzwengelde (en werd verguisd) is net gekozen tot de nieuwe ceo van het Ahold-concern. Bewezen is dat prijsvechten, mits je het goed doet, iets kan opleveren.

Het marketinginstrument prijs wordt door velen als een noodzakelijk kwaad gezien maar telt in veel andere branches ook zwaar. Als de prijs niet goed is,
keren de klanten je de rug toe. Ongeacht kwaliteit, logistieke performance, een uitgebalanceerd voorraadbeheer, et cetera. Vooral als er een (in de ogen van de klant) beter presterende aanbieder is. Het gaat er niet om wat je zelf denkt te bieden. Het gaat erom wat de klant denkt dat hij/zij krijgt. Steeds vaker is de prijs leidend en lijdend. De kersverse minister van Sociale Zaken, Henk Kamp, vertelde kort na zijn aantreden, dat hij om de tafel moet met de vakbond om middels de loonsom de concurrentieslag met andere landen niet te gaan verliezen. "Het gaat niet alleen om kwaliteit en de ligging van ons land, maar zeker ook om kostprijs", aldus de minister.

Ook in de autobranche moet je prijsbeleid afgestemd zijn op de verwachting van de klant. Is het niet nu, dan toch zeker in de toekomst, want via internet is het vergelijken van prijzen niet zo moeilijk. De prestatie vergelijken is meer een onderbuikgevoel. Er dient zich een toekomst aan waarbij de rol van de fabrikant wel eens sterker zou kunnen worden. Wat te denken als de fabrikanten over de hoofden van de importeurs via internet de eindverbruikers gaan bereiken? Hoe gaan nieuwe toetreders het prijswapen inzetten? Welke rol heeft een importeur of tussenhandel hier nog in? Zien we het als bedreiging of als kans? Het te voeren prijsbeleid zal naast alle andere marketing P’s een belangrijk en niet te onderschatten issue zijn en blijven. Oh ja, grote garnalen zijn het lekkerst en het goedkoopst bij de Lidl.

Deel dit artikel op​

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Laatste nieuws
18 februari 2025
‘Prins carnaval worden is een hele grote eer’
17 februari 2025
Renault investeert in klassiekernetwerk
17 februari 2025
Nieuwe distributiestrategie Toyo Tires krijgt vorm
17 februari 2025
Ambitie hergebruik van onderdelen te verdubbelen
14 februari 2025
Claro neemt Starwash over
14 februari 2025
‘Remmenstof schadelijker dan dieselroet’
Meest bekeken berichten
Recente reacties