Als dit magazine op de spreekwoordelijke voordeurmat belandt weten we het. Met we bedoel ik dan de liefhebbers van Wie is de Mol, hoewel ikzelf eigenlijk amper tot die categorie behoor. Alle voorgaande series heb ik bewust genegeerd, maar dit jaar lukte dat minder goed.
Kandidaten en kijkers bezigen voortdurend de term ’tunnelvisie’ om zo te beschrijven dat iemand ziet wat hij of zij wil zien en bewust of onbewust overige signalen negeert zodat de verdachte Mol toch geen Mol blijkt. Nu zijn alle tunnelvisies openbaar, de Mol bekend. Ik denk bij tunnels al gauw aan het licht aan het einde van die tunnel.
Is het het einde van de tunnel of toch die tegenligger op de verkeerde weghelft, de spreekwoordelijke trein? Dat zal ongetwijfeld komen door die prachtige openingsscene van The Italian Job uit 1969 waarbij een Lamborghini Miura de tunnel niet heelhuids verlaat. Tot het moment van de crash is er die droomrit over de Kleine Sint-Bernhardpas in de Alpen. Een echte rijdersweg, zo eentje waar het principe ‘kijken waar je naartoe wilt’ essentieel blijkt voor enig succes. Juist dat principe is zo strijdig met tunnelvisie.
Als ondernemer of manager zijn de twee uitersten zo herkenbaar. Natuurlijk kijk je waar je naar toe wilt, dat is de eerste gedachte. Maar dan lees je doemscenario’s over een economische realiteit die steeds kleiner wordt, over teruglopende onderhoudsbehoeften en een wagenpark dat voorbij de piek is. Dan ben je ineens even geen ondernemer meer, geen automanager, maar domweg een konijn dat in de koplampen staart. Angstig kijken naar de trends die op je afkomen belemmert de bewegingsvrijheid, verstart. Kijken waar je naartoe wilt kan daarentegen heel inspirerend werken. Je verandert er niet de economische realiteit mee, hoor ik u zeggen?
In de lezenswaardige biografie van Steve Jobs werd ik vooral getriggerd door het reality distortion field dat wijlen Jobs om zich heen verspreidde. Grof vertaald verstoorde Jobs de werkelijkheid om dingen mogelijk te maken die niemand voor mogelijk hield. Allen keken in de koplampen, Jobs keek ernaast om te zien waar hij heen wilde. Dat was lang niet altijd de voor de hand liggende weg, vaak wel de succesvolle.
Er zijn genoeg lokale ondernemers die (veel) minder bekend zijn, maar datzelfde kenmerkende gedrag hebben. Roeiend tegen elke klip op, ieder doel bereikend. Kijk, dat vind ik nou inspirerend.
