Drie jaar geleden ging Corine Riem Vis, zoals ze het zelf verwoordt, een spannend gezinsavontuur aan in de Zuid-Limburgse heuvelen. Met haar man kocht ze een boerenerf vol ruïneachtige schuren en een compleet vervallen melkstal. Een meerjarenproject waar je letterlijk doorheen moest en kon kijken. En dat dééd het gezin. Inmiddels hebben ze hun intrek genomen in de compleet gerenoveerde melkstal.
In 2018 werd het koopcontract getekend en al snel kon worden begonnen aan de grote droom in het zuiden. Terwijl de namiddagzon de heuvels rondom haar woning beschijnt, vertelt Corine: “Mijn man is opgegroeid in Heerlen en spreekt dialect thuis, door mij woont hij al lange tijd in het Hollandse. Desondanks zijn we dol op dit deel van Limburg. De laatste zes à zeven jaar stonden we iedere voorjaarsvakantie op een camping hier in de buurt en dan zeiden we altijd: kom, we gaan leuke huisjes kijken. Hij wist precies wat er waar te koop stond en daar gingen we dan langs. Het is heerlijk om hier door het landschap te rijden.”
Voorbestemd
“Dit perceel zagen we al eerder te koop staan, in 2014 was dat, maar we waren simpelweg net te laat. Vier jaar later kwam het ineens weer te koop en toen waren we wel op tijd. Het punt was alleen dat er geen woonbestemming op zat, dus we zijn alleen voor de wijziging van het bestemmingsplan een proces ingegaan van een half jaar. Poe, met al die bureaucratie was ik op een gegeven moment wel klaar. In oktober 2018 zijn we begonnen met de asbestsanering, want dat was helaas in ruimte mate aanwezig.”
Het gezin heeft de Pipi Langkous-mentaliteit: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan’
In de tussentijd maakte Corine een mood board op basis van wat ze mooi vinden. “Je moet weten dat ons hele gezin gek is op huizen- en emigratieprogramma’s op tv, we slaan er niet eentje over! Vervolgens zijn we met een architect concreet aan de slag gegaan; hij heeft het precies zo gemaakt zoals wij het voor ogen hadden. Maar goed, dan moeten de gemeentelijke en provinciale commissies er nog iets van vinden. Wat een proces zeg. Maar nee, we hebben nooit gedacht: dit is te groot en te veel voor ons. Het voelde gewoon voorbestemd en we wilden er echt vol voor gaan. Wat ook helpt is dat we stapelverliefd zijn geworden op deze plek. Als we alles plat hadden moeten gooien en er drie pipowagens neer hadden moeten zetten, dan waren we nog happy geweest. Het uitzicht is betoverend hier, het is een feestje om hier te mogen zijn.”
Pipi Langkous
Corine benadrukt dat het besluit om aan dit project te beginnen, is genomen als gezin. Ze vervolgt: “Ik zei tegen mijn dochter en twee zoons: dat betekent dus dat jullie ook in de weekends meegaan en dan flink aan de bak moeten. Nou, dat hebben ze gedaan! Mijn zoons zijn eigenlijk volwaardige bouwvakkers geworden op hun 18de en 22ste , terwijl ze allebei studeren. Maar goed, dit komt door het feit dat we nagenoeg álles zelf hebben aangepakt. Inmiddels kunnen wij slopen, breken, stucen, zagen, isoleren, dakdekken en noem het maar op. Vrienden vroegen ons geregeld: Hoe kunnen jullie dit dan? Nou, gewoon door het te doen, handen uit de mouwen en gaan. Weet je, wij hebben als gezin de Pipi Langkous-mentaliteit: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan’.”
Koelkastmagneten
Nog een liefhebberij van Corine zijn de koelkastmagneten die ze van over de hele wereld verzamelt. “Ik ben al aardig wat jaren in de gelegenheid om veel te reizen voor mijn werk en voor de kinderen nam ik steevast een magneetje mee. Inmiddels zijn ze niet meer voor de kinderen maar komen ze op mijn eigen koelkast te hangen, een aantal is hier te zien. Het leuke is dat ik bij iedere magneet herinneringen kan oproepen van die betreffende reis.”
Daarnaast hebben ze veel tips en adviezen gekregen door het verzamelen van de juiste mensen om hen heen en van de professionals bij de bouwmarkten waar ze spullen kochten. “Ook Youtube is een geweldige bron van inspiratie! Als je doordeweeks werk doet wat je leuk vindt en je krijgt er energie van, dan is het echt lekker om in de weekends fysiek aan de bak te gaan. Ik heb zonder overdrijving honderden keren een aanhanger vol met puin weggebracht naar de stort. Dat hoort er ook bij; eerst slopen en afbreken voordat het op- en afbouwen kan beginnen.”
Corine vindt het heerlijk als anderen om haar heen iets beter weten dan zij: “Dat kan ik benutten, hun kennis en kunde verbinden en dan staat er uiteindelijk een huis. We vonden het erg belangrijk dat we onze kinderen tegelijkertijd konden meegeven dat je elke uitdaging kunt aangaan in het leven en hulp en advies kunt zoeken als je er niet uitkomt. Ga er gewoon voor de volle honderd procent voor en je ziet het, dan komt het wel goed. En nee het is nog lang niet af en we hebben nog genoeg projecten op de lijst staan en dat zal nog wel even zo zijn. We hebben onszelf geen ultieme deadline gesteld, we pakken het stapje voor stapje aan en in de tussentijd genieten we vooral van wat er staat en van wat we hebben.”
