Sinds een jaar of twintig is Edwin Heijkamp verslingerd aan BMW. Zakelijk ging hij voor de bijl voor het Beierse merk, maar ook privé kan hij er ook wat van. Niet alleen van het rijden krijgt hij een kick, ook het opknappen en mooi maken bezorgt hem én zijn zoon veel plezier. Het pronkstuk van Huize Heijkamp? Een 1990’er E30 318iS in de in your face-kleur Brilliant Rot.
Het begon voor Edwin in 2005 met een fraaie 320i E91 station, touring in BMW-termen, die hij privé kocht. “De auto was donkerblauw met crèmekleurig leer, een fantastisch ding. Ik reed tot die BMW zakelijk nog met een Audi A4. Die achterwielaangedreven beauty was wel heel fijn hoor, mijn eerste ervaring ooit met een BMW. Vanaf dat moment heb ik zakelijk en privé alleen nog maar BMW gereden. Die eerste zakelijke auto werd ook een E91 touring, een 318d M Sport Edition, in de kleur Le Mans-blauw. Ja, ik houd wel van een kleurtje op een auto, er is voor mij wel wat meer dan grijs of zwart.”
Wéér een blauwe
Volgens Edwin een plaatje met een mooie breedset: “Hij zag er hartstikke gaaf uit, met dank aan het cognackleurige leer. Dat zag je nooit, maar ik durfde die combinatie wel aan. Deze auto heb ik vier jaar gereden. Iedere keer als ik omkeek, dacht ik: goeie auto, niets mis mee! Na zo’n twee ton op de teller dacht ik, laat ik maar weer dezelfde doen, hij beviel mij immers prima. Nu was het een F31 geworden, zijn opvolger. Dat Le Mans-blauw was er niet meer, maar Estoril-blauw wel. Stiekem vond ik die blauwtint nog wat mooier. Om een lang verhaal kort te maken, na deze auto ging ik wéér een 3-serie rijden, een 330e, mijn huidige auto. Bij Van Poelgeest zeiden ze: ‘Ga je nou echt wéér een blauwe bestellen? Jazeker! Nu heet het Portimão-blauw. En ja, weer uitgerust met dat cognackleurige leer. Voor mij is het veruit de mooiste combinatie. Uiteindelijk werd de 320i die we privé hadden wat ouder en hier kwam een 318i voor in de plaats, maar die heeft nooit lekker gelopen. Een E89 Z4 was een droom en die konden wij waarmaken samen.”
Spaanse zon
Dan het verhaal van deze E30. “Wij waren op familiebezoek in Barcelona en op een goed moment sta ik de huurauto vol te gooien en uit mijn ooghoek zie ik een prachtige E30 staan. Dus ik zeg tegen mijn zoon: Dat heb ik altijd al een gave auto gevonden. Tja, een oude lul als ik, dát was de auto die je destijds wilde hebben! Met mijn zoon heb ik ooit samen een Golfje best serieus opgeknapt, dus ik zeg tegen hem: kom, we gaan even kijken. Als ‘ie minder kost dan vijfduizend, dan kopen we ‘m. Het bizarre is dat ik helemaal niet zo impulsief ben, ik heb dan ook geen idee waarom ik er zo op aansloeg.”
De E30 bleek van een klant die daar dagelijks een kop koffie komt drinken en hij had de auto al 30 jaar. “Hij was zelfs de eerste eigenaar. Er stond 318iS achterop, maar ik wist niet of het het model was dat je moet laten staan of waarvan iedereen zegt: joehoe! Het bleek dus het laatste te zijn. Hij was alleen roze, haha. Door al die jaren in de brandende Spaanse zon. Op een gegeven moment zei hij dat hij er minimaal zesduizend voor wilde hebben. Na een paar dagen troffen we de eigenaar weer, we maakten een proefrit van een kilometer en de koop was gesloten.”
Rijdersauto
“En toen… moesten we ‘m nog naar Nederland zien te krijgen. Dat was vooral administratief nogal een dingetje. Maar eind goed, al goed. Half januari haalden mijn zoon en ik de auto op. De eigenaar had nog gezegd dat de kachel stuk is, maar die had hij nooit nodig gehad. Nou, wij wel tijdens onze terugrit! Echt, ik heb het nog nooit zo koud gehad, zelfs met meerdere broeken, truien en jassen aan. We hebben twee dagen gedaan over 1700 kilometer en de auto begon steeds slechter te lopen. Als ik reed, gek genoeg. Niet als mijn zoon achter het stuur zat. Ik weet nog dat ik zei: waarom doen we dit? We hebben niets nodig, we hebben auto’s genoeg! Ik voelde me echt een dombo. Uiteindelijk zijn we veilig in Nederland aangekomen.”
‘De auto begon steeds slechter te lopen. Als ik reed, gek genoeg. Niet als mijn zoon achter het stuur zat.’
Het idee was om hem samen helemaal mooi te maken. “Net zoals we al eerder met een Golfje hadden gedaan met ons tweetjes. Alle rubbers waren verdroogd, dus die kwamen sowieso aan de beurt. Daarnaast hebben we onder meer de draagarmen vervangen, de aandrijfas en de hele remmerij. Vervolgens hebben we de versnellingsbak eronder vandaan gehaald en werden de koppelingsplaten, drukgroep en aandrijfas vervangen. En dan nog ontelbaar kleine klusjes natuurlijk. Voor wat betreft de kleur, ik kon polijsten wat ik wilde maar na een paar maanden was ‘ie gewoon weer roze. Uiteindelijk heb ik besloten om ‘m te laten spuiten door een kennis. Hij spoot mijn E30 en ik zijn hele huis van boven tot onder.
Ten slotte toch nog even over die uitvoering. “Het leuke van de 318iS is dat het een soort van baby-M3 is. Van de 3 miljoen gebouwde E30’s zijn er maar 40.000 iS, dat maakt ‘m zeldzaam en begeerlijk. Het is dan ook echt een zalige rijdersauto. Ik zeg wel eens grappend: geef me tien minuten in dit ding na een stressvolle dag en ik kan er weer volop tegenaan.”
