Los van het feit dat Froukje Hofma met haar man een eigen onderneming runt, heeft de Friezin nóg een tijdverslindende passie: haar voorzitterschap bij de Stichting Vrouwenvoetbal Heerenveen. “Binnen een aantal jaren is 25 procent van het complete KNVB-ledenbestand vrouw.”

Stichting Vrouwenvoetbal Heerenveen timmert hard aan de weg om het vrouwenvoetbal in Noord- Nederland een stabiel platform te geven. Froukje: “We zijn er nog lang niet, maar het lopende jaar staat weer een aantal mooie ontwikkelingen op stapel. Samen met de verschillende commissies en de vrijwilligers maken we als bestuur stappen naar professionaliteit. Waarom doe ik dit? Heb ik gevoetbald? Nee. Heb ik iets met voetbal? Misschien moet ik daar ook wel ‘nee’ op zeggen. Nou ja, inmiddels wel meer. Daar komt bij dat mijn man voetbalt en mijn twee jongens voetballen ook allebei, ik sta dus vaak genoeg langs de lijn. De sport zit zeker in ons gezin. Maar als mijn man had gebasketbald, dan had ik daar langs de lijn gestaan. Het zit niet echt in mijn bloed. Mijn drijfveer zijn toch echt de voetbalvrouwen.”

Puurheid

“Let wel, zij moeten alle dagen trainen, ze werken zich het snot voor de ogen en ze kunnen er niet van bestaan. Daar heb ik heel veel respect voor. Gemiddeld krijgen ze zo’n 450 euro per maand, dus dan moet je er bij gaan werken of zoals sommigen doen, studeren. Ze krijgen wel een LOOT-status, dat betekent dat ze om 14.30 uur mogen vertrekken van school. Dan komen ze naar Heerenveen en daarna gaan ze moe naar huis. Dat is een heftig bestaan. En wat winnen ze ermee? Financieel word je er niet veel beter van, dus ze doen het voor de passie, voor de liefde voor de sport. De drive die deze dames hebben is ongekend. Dat herken ik als ondernemer. Daarom heb ik zoveel bewondering voor ze. Als ik de kans had gekregen, dan zou ik het precies zo doen. Die puurheid is namelijk prachtig om te zien.”  

‘Waarom doe ik dit? Heb ik gevoetbald? Nee. Heb ik iets met voetbal? Misschien moet ik daar ook wel ‘nee’ op zeggen.’

  Froukjes drukke carrière is volgens haar complementair aan het werk voor het vrouwenvoetbal. “Ik ben er gemiddeld tussen de 15 en 20 uur in de week mee bezig, maar ik zou het makkelijk 40 uur per week kunnen doen. Dit erbij doen zou ik nooit kunnen als ik in loondienst zou zijn geweest. Nu pleeg ik tussen de bedrijven door belletjes, leg ik contacten en stuur ik mailtjes. Mijn man moedigt mij daar zeer zeker in aan. Kijk, als Vrouwen SC Heerenveen hebben we personeel; een trainer, assistent-trainer, keepertrainer, verzorger, fysiotherapeut en ga zo maar door. Die moeten betaald worden en er moeten personeelsgesprekken gevoerd worden. Ik zeg wel eens: ik run er een mini-bedrijfje naast met de vier andere bestuursleden. Hiervan zijn er vier overigens ook ondernemer. Je doet alles zelf, zoals onderhandelen met de leverancier van tape. We verbruiken jaarlijks voor 5000 euro aan tape, dus ga ik kijken waar het goedkoopste rolletje te halen is.”

Stijf uitverkocht

“De toekomst van het vrouwenvoetbal zie ik positief in. Het aantal vrouwelijke KNVB-leden neemt in rap tempo toe. Binnen een aantal jaren is 25 procent van het complete ledenbestand vrouw; de instroom van vrouwen stijgt jaarlijks met 5 à 6 procent. Dat zijn trends die je niet mag negeren in mijn optiek, terwijl dat door de hoge heren nog wel eens wordt gedaan. Het feit dat de oranjevrouwen momenteel zo succesvol zijn werkt in ons voordeel, ja. Maar niet zoveel als ik zou willen.” Vrouwenvoetbal leeft nu meer onder de gewone mensen. “Inderdaad, maar meer sponsoren halen we er niet door binnen. Was het maar zo. Wel kweken we meer begrip en meer interesse en dat zie ik ook als grote winstpunten. De kwalificatiewedstrijd Nederland-Noorwegen was binnen drie dagen stijf uitverkocht. Dat is een unicum hoor, zoiets was voorheen ondenkbaar. Het is een geleidelijk proces, we moeten niet te veel ineens willen. Als ik naar mezelf kijk dan zou ik zeggen dat ik een geëmancipeerde drive heb. Ik vind dat die vrouwen meer verdienen.”

Jeugdopleiding

Froukje geeft een voorbeeld. “Onlangs belde een scout me op. Hij ging voor twee jongens kijken, maar hij zag een zeer getalenteerd meisje spelen. Zij kan niet in de jeugdopleiding van Heerenveen. Want het is een meisje. En dát vind ik toch zo jammer hè. Puur en alleen omdat ze een paardenstaart heeft. Zo’n talent! Doet het er in deze tijd nog toe of je een man of vrouw bent? Blijkbaar wel. Maar goed, ik mag graag uitgedaagd worden en ik geef nooit op. Ik heb mezelf drie jaar gegeven als voorzitter, dan wil ik mijn doel bereikt hebben. Wat dat doel is? Binnen drie jaar wil ik de vrouwen minimaal 20 uur op papier kunnen aanbieden; een half arbeidscontract plus alles wat daarbij hoort. Zodat ze niet meer alle dagen hoeven te werken en meer met de sport bezig kunnen zijn. Dáár wil ik heen. Om het simpele feit dat ze er als topsporter gewoon recht op hebben.”

BINNEN KANTOORUREN “Samen met mijn man ben ik directeur/eigenaar van Novatech Auto & Industrie Parts, een groothandel in auto-onderdelen, business-to-business. We hebben drie vestigingen met 23 mensen in dienst en volgend jaar bestaan we 25 jaar. Ik ben opgegroeid in de auto-onderdelen, letterlijk tussen de uitlaten en remblokken, ik weet niet beter. Ik ben buiten en ik zoek en bezoek onze klanten. Dat is ontzettend leuk om te doen. We zijn vrij en we beslissen zelf. Dat is heel bijzonder geworden in deze branche.”