Al 18 jaar organiseert 4×4-expert Hans Saris (65) met zijn Stichting 4WD Care, humanitaire 4×4-hulptransporten naar Bosnische oorlogsgebieden. Volgens Hans werkt het ‘concept’ van zijn stichting uitstekend: op avontuur met een 4×4 met een belangrijk en goed doel voor ogen. “In mijn optiek hebben wij als mens allen een verantwoording om te zorgen voor andere mensen. Dit doen wij door de kwetsbaren in onze samenleving te ondersteunen.”

Direct na de burgeroorlog in Bosnië werd Hans Saris gebeld door een kennis die hulpgoederen wegbracht naar oorlogsgebieden in Bosnië en Kroatië. “Deze man, een leraar, ging wel tien keer per jaar. De bevlogenheid spatte ervan af. Dat leek me wel wat. Hij gaf aan auto’s nodig te hebben en hij vroeg of ik een keer wilde meerijden”, aldus Saris. “Ik had immers een flinke terreinauto waar een kar achter kan. Zo is het eigenlijk ontstaan. In het begin was het nog heel amateuristisch. Spullen van inferieure kwaliteit lagen in een vochtige schuur waar de ratten rondliepen. Maar goed, we hielden het doel voor ogen: mensen helpen. In Bosnië aangekomen was het schrijnend om te zien. Mensen die leefden op een vuilnisbelt, kinderen die dood waren gevroren. Dat kwam wel aan hoor.”

Tandartspraktijken

“Bij thuiskomst zei ik dat ik wel wat werkzaamheden wilde overnemen; kleding, speelgoed, meubels, bedden, matrassen inzamelen en wegbrengen. En zo geschiedde het. In mijn klantenkring ben ik mensen enthousiast gaan maken. De eerste keer gingen we met vijf of zes auto’s en iedereen moest flink aan de bak. Dat heb ik vanaf dag 1 gezegd: het is geen vakantie. Het is aanpakken, lange dagen maken. We verwachten dan ook maximale flexibiliteit. Als je dat niet kunt, moet je niet meegaan, want daar loop je op stuk. Niets gaat zoals we het plannen. Weet je, ik heb het goed voor elkaar maar ik eindig niet als een rijk man, dat is een feit. Wel kan ik terugkijken op iets dat ik heb neergezet.”  

‘Een dame uit de schuldsanering had geen winterkleding. Haar hebben we een winterjas en schoenen gegeven.’

  Dat kwam twee jaar geleden ineens bij Saris binnen. “We hadden karren vol topmateriaal meegebracht. Geen stoelen met een stuk er af, of een fiets met lekke banden. Die mensen hebben ook hun waardigheid hè. Al die spullen stonden uitgestald in een ruimte van 10 bij 10 meter. Stampvol was het. Ik weet nog dat ik dacht: omdat ik ooit zo gek was om mee te gaan naar Bosnië, staat dit hier nu in dit universiteitsziekenhuis en helpen we er zó veel mensen mee. Dat was emotioneel, ja. Gek genoeg kwam het pas 17 jaar later, boem, bij me binnen. In de loop der jaren hebben we tonnen aan materialen weggebracht. We hebben zelfs twee keer een ambulance meegenomen, een compleet noodstroomaggregaat, industriële wasmachines, vijf tandartspraktijken en hebben we complete daken vernieuwd. Ja, de konvooien zijn behoorlijk geprofessionaliseerd. Per jaar werd het beter. Inmiddels zijn we een stichting en hebben we een dagelijks bestuur: twee dames en ik. Dat werkt echt top.”

Verborgen armoede

“Op een goed moment wilde ik ons werk breder trekken dan alleen Bosnië. Ook hier, in Nederland, is er om ons heen veel verborgen armoede, mensen die van een paar tientjes in de week een gezin moeten onderhouden. En wat te denken van statushouders, mensen die de asielprocedure hebben doorlopen en voor 5 jaar een verblijfsvergunning hebben. We hebben de gemeente en de provincie erbij betrokken, gelukkig hebben wij een goede burgemeester en ambtenaren die ook echt willen meedenken en -werken.” Dus schreef Saris een ondernemingsplan. “Er moest immers een fatsoenlijk verdienmodel komen. We wilden iets betekenen voor de statushouders en Nederlanders die het moeilijk hebben: opvangen, helpen met taal, uit huis halen, bij de eenzaamheid weghouden, als vrijwilliger aan het werk zetten, zorgen dat ze niet verpieteren en kijken of daar geld voor te vinden is. Dat is gelukt! Bij mij op de zaak werkt al anderhalf jaar een Syrische jongen in de zaak. Dat is een heel traject geweest, maar het werkt. We zetten ons in voor de nieuwe Nederlanders, maar ook voor de Nederlanders. Laatst nog, een dame die uit de schuldsanering kwam, ze had geen winterkleding. Haar hebben we een winterjas en schoenen gegeven. Let wel, zo iemand kan je buurvrouw zijn. Onze insteek is: kansloze mensen zijn ook mensen.”

Een bedrijf erbij

Het mooie is dat vrijwilligers zichzelf aanmelden. “Kun je nagaan, sportclubs zitten er om te springen en krijgen het niet rond. Mensen zeggen bij ons dat ze graag een radartje willen zijn in het geheel. Mensen doen het omdat ze een goed gevoel krijgen van iets voor een ander betekenen. Ik ken dat gevoel. Inmiddels heb ik er een bedrijf bij, ja. Dik twee maanden per jaar ben ik er fulltime mee bezig. Maar het is zo mooi om te doen hè. Je zíet resultaat. De verwerking na een reis is ook heel erg belangrijk. Je maakt vele uren, wordt geconfronteerd met talloze emoties en met veel narigheid. Dan zie je grote kerels huilen. De thuiskomst is ontzettend belangrijk. Bij ons thuis eten en drinken we samen en praten we na over wat we hebben meegemaakt. En wat de plannen zijn voor het volgende jaar. Want hoe heftig ook, mensen willen graag weer mee. Ik ken mensen die een auto kopen mét 4×4. Die geven zomaar drieduizend euro meer uit omdat ze anders niet meekunnen. Dat zegt wel wat.” Hulp geven kan niet zonder hulp krijgen. Ook Hans en zijn team is afhankelijk van hulpgoederen en donaties. Helpen kan! www.stichting4wdcare.nl

BINNEN KANTOORUREN Hans Saris is eigenaar van Saris 4×4, 4×4-, SUV- en bandenspecialist in Valburg. Het is een kleinschalig familiebedrijf met eigen werkplaats voor maatwerkbouw, reparatie, onderhoud of apk. Ook is Saris 4×4 al ruim 30 jaar specialist voor het hoogwaardig ombouwen naar grijs kenteken.