De afgelopen weken is er op verschillende plekken in ons land gestaakt. Argument van de bonden die daartoe opriepen is dat de werkgevers een te mager bod hebben neergelegd. De tijd van praten is voorbij, de standpunten liggen te ver uit elkaar en dus wordt het werk neergelegd.

Onze sector, zoals alle sectoren, bestaat dankzij het samenspel tussen werkgevers, werknemers en klanten. Gek genoeg overlappen die rollen regelmatig. Werkgevers en werknemers zijn immers ook ergens klant. Zoals de automobilist ook fietser of voetganger kan zijn. In beide gevallen geldt dat het perspectief met die rol mee verandert. De automobilist scheldt op de fietser/voetganger om het omgekeerde te doen als de rollen omdraaien. De ‘goeden’ niet te na gesproken uiteraard.

Ik begrijp heel goed dat de kosten de pan uit gieren, privé en zakelijk. Consumenten hebben steeds meer moeite het huishoudboekje te laten kloppen. Het mandje boodschappen, de tank benzine, de energierekeningen of de zorgverzekering, de schoolgaande kids, de sportvereniging, streamingdiensten, verzin het maar. En dus moet er meer binnenkomen, want op deze manier kan het niet langer.

Omdat het gras bij de buren altijd groener is kan de andere kant van de tafel dat best betalen. Toch? Er wordt even vergeten dat het communicerende vaten zijn. Elk netto tientje erbij kost de werkgever grofweg het dubbele. Om diens boekhouding te laten kloppen gaat de klant dat betalen. En die komt in de knoei met diens huishoudboekje…

Tel hierbij op dat de economie in ons land gewoon goed draait en de werkloosheid ronduit laag is. Kortom, personeel is schaars en volgens de wetten van de economie betekent dat hoge prijzen. Technici worden weggelokt met extra mooie salarissen wat weer voor een extra pijnlijke discussie intern kan zorgen, want dit komt ook de bestaande crew ter ore.

Ik gun iedereen een zorgeloze financiële toekomst, begrijp me niet verkeerd. De derde wet van Newton leert ons dat actie en reactie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Heb ik dan een alternatief om die hiervoor beschreven loonkostenspiraal te doorbreken? Helaas. Een beetje wederzijds begrip voor de andere kant van de onderhandelingstafel kan echter geen kwaad.