Thuis, in mijn werkkamer, hangt al vele jaren deze uitspraak van de Duitse schrijver, wetenschapper en filosoof Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832): “Men reist niet om ergens te komen, maar om te reizen.” Nu kan reizen een hele onderneming zijn. Wie een uurtje op een vliegveld naar ‘de anderen’ kijkt, ziet dat live bevestigd. Ik kijk graag naar ‘de ‘anderen’ en de moeite die het hen kost om de stress achter zich te laten. Die meute reist overduidelijk niet om te reizen, maar om ergens te komen, goedschiks of kwaadschiks.
Toen ik, inclusief familiale aanhang, bij het begin van onze vakantie op Schiphol zat, en we redelijk ontspannen aan de koffie zaten, las ik in een door een waarschijnlijk gehaaste reiziger achtergelaten magazine over de psychologie van het reizen. Een vraag die in het artikel aan de orde kwam, was: willen we op een andere locatie, met mooier weer, iets nieuws ervaren, of willen we vooral het thuisgevoel behouden (met medeneming van de eigen zak aardappels)?
Zelf ben ik van het type dat zich verheugt op de reis zelf. Ik maak me nooit zo druk over wat komen gaat. Ik zie wel hoe het op de bestemming is, die bij ons in ieder geval mooi weer garandeerde. Mijn kleinzoon van zeven heeft maar twee eisen en gaat er daarbij vanuit dat opa dat geregeld heeft, namelijk: de aanwezigheid van een oplader voor de game-computer en glijbanen in het zwembad bij het hotel. Mijn vrouw kijkt uit naar een vakantie waarin ze even geen huishoudbudget hoeft te beheren. Verder gelooft ook zij het wel. De boeken die ze wil lezen, zijn naast veel zon, haar belangrijkste reisdoelen. De dochters met hun aanhang hebben allerlei plannen: auto huren, dorpjes bezoeken, cultuur snuiven, avondjes uit, nieuwe cocktails en weet ik wat allemaal meer. Ze weten dat ze er bij mee niet mee aan moeten komen. Ik doe deze twaalf dagen NIKS, met hoofdletters. Dat had ik ze vooraf gezegd.
Opeens besefte ik me dat we op deze manier een representatief voorbeeld van de branche vormden. Ondernemen is net als reizen, inclusief alle stress van het bepalen van de doelen, de te maken planning en de investeringen die nodig zijn om die doelen te bereiken. Niks doen, zoals ik deed, leek onverstandig, totdat ik in het eerder genoemde magazine las dat juist een korte tijd niks doen energie geeft voor een volgende uitdaging. Dus: niks doen mag, maar het moet niet te lang duren.
