Als fanatiek amateurvoetballer verruilde Bertel Hendriks zijn plek als speler in voor die van jeugdscheidsrechter. Niet alleen zijn eigen Velpse club DVOV, maar ook bij Vitesse kan de jeugd inmiddels niet meer om Bertel heen. “Het belangrijkste is empathie tonen richting de spelers en goed en helder uitleggen waaróm je een bepaalde beslissing nam.”

Vijf jaar geleden trok Bertel voor het eerst een scheidsrechtertenue aan. “Zoals het zo vaak gaat met iets nieuws, ben ik aangestoken door een enthousiasteling bij ons op de club. Hij zei: ‘Jij hebt dat wel in je, fluit gewoon eens een wedstrijdje’. Daar had ik wel oren naar. Ik voetbalde mijn hele leven al en naarmate je ouder wordt krijg je blessures en de blessures duren ook nog eens langer. Tot vorig jaar heb ik zelf heel veel gevoetbald en bij mijn eigen 35+-team, het bejaardenteam zeg ik altijd, was ik geregeld grensrechter. Zo is het voor mij begonnen.”

Wederzijds respect

“Het fluiten begon met één wedstrijd, toen nog één en voordat je het weet fluit je vast en sta je ieder weekend op het veld”, vertelt Bertel lachend. “Meestal fluit ik bij DVOV-jeugd tot 17 jaar. Ik heb er zeker plezier in. Als er leuk contact is met de spelers en het loopt goed, dan heb je er echt lol in om scheidsrechter te zijn. Ik denk dat het vooral te maken heeft met hoe empathisch je zelf bent. Heel belangrijk is bovendien: dingen goed en helder uitleggen. Op het moment dat je een beslissing neemt, dan ga je naar iemand toe en spreek je ze aan. Als je empathie toont dan zie je heel snel, al na tien of vijftien minuten fluiten, welke poppetjes op een bepaalde manier naar dingen kijken. Dat kun je heel snel in de kiem smoren. Als je dan die jongens eens aanspreekt en aangeeft ‘doe dat effe niet’ of ‘dit heeft geen zin’, dan bouw je op dat veld een soort band op. Ik vind dat je altijd moet zorgen dat er een vorm van wederzijds respect ontstaat, dat onderdeel is van wezenlijk belang bij het voetbalspelletje. Kijk, ik ben geen scheidsrechter die afstand creëert op basis van ‘het scheidsrechter zijn’. Autoritair, dat ben ik niet, dat heeft ook geen enkele zin. En dat voelen die jongens, in mijn optiek. Inmiddels heb ik aardig wat wedstrijden gefloten, gemiddeld zijn dat er al gauw 30-40 in een seizoen.”

Gescout

“DVOV in Velp is mijn eigen club met ongeveer 920 leden en 45 teams. Op een gegeven moment moesten we meer scheidsrechters hebben, dus hadden we een plan van aanpak nodig. We bedachten een marketingstrategie en een bijbehorende campagne. Voordien hadden we 10 gediplomeerde scheidsrechters en dat zijn er nu 22. Dat zijn er inderdaad best veel, en dan nog heb je af en toe dat je niet alle wedstrijden kunt bezetten. Onze club heeft ook de KNVB|ARAG FairPlay-certificering mogen ontvangen. Scheidsrechters zorgen er samen met spelers en trainers voor dat wedstrijden sportief verlopen. Dat draagt aanzienlijk bij aan het plezier in het voetbal. Om het plezier en de sportiviteit op de velden te vergroten, stimuleren de KNVB en ARAG, amateurverenigingen om een professioneel arbitragebeleid te ontwikkelen. Meer dan honderd clubs ontvingen inmiddels het KNVB|ARAG FairPlay certificaat, waaronder ook onze club, DVOV. Hoe ik zo bij Vitesse terecht ben gekomen?

Binnen kantooruren
Bij TecAlliance vervult Bertel Hendriks de rol van sales manager Benelux TecRMI. TecAlliance is wereldwijd marktleider op het gebied van onderdelen, gegevens en bedrijfsoplossingen voor de automotive aftermarket en helpt organisaties om datagedreven beslissingen te nemen en effectiever samen te werken. TecAlliance zit in 140 landen en heeft meer dan 900 medewerkers.

Nou, vanuit onze elftallen stromen de jongens door, ze worden gescout door bijvoorbeeld Vitesse. Die jongens kwamen uit het elftal dat bij ons op divisieniveau speelde. Als er geen scheidsrechter was, dan was ik altijd degene die werd gevraagd om te fluiten. Eén van die ouders waarvan de zoon bij de jeugd van Vitesse was gaan spelen, stelde die vraag weer. Maar of ik nu dan een keer bij hen, de Vitesse Jeugd Academie, wilde komen fluiten. Zo ben ik er feitelijk ingerold.”

Spelinzicht

“Ik zit nu in mijn derde jaar bij Vitesse. Ik begon af en toe eens doordeweeks te fluiten, maar inmiddels fluit ik er vast op zaterdag. Ik ben er scheidsrechter/spelbegeleider voor de jeugd van 11/12 jaar. Dan fluit je PSV, Ajax en aanstaande zaterdag fluit ik MVV – Vitesse. Dat voelt wel bijzonder, hoor. Ik vind het hartstikke leuk, want je komt toch een beetje in aanraking met het wereldje van het betaalde voetbal. Als je daar rondloopt, dat heeft een bepaalde sfeer. Ik haal er erg veel plezier uit. Ik zie daar voetballers spelen waarvan ik denk: ‘hoe dan?’ Die jongens nemen moeiteloos ballen aan met links en rechts en hebben op zo’n jonge leeftijd al zo veel spelinzicht, dat is bijzonder om van dichtbij te ervaren. En ja, ik kan zéker genieten van een wedstrijd. Als ik dat niet zou kunnen, dan deed ik het niet. Dat moet de reden zijn waarom je fluit. Als scheidsrechter kun je net zoveel van het spelletje genieten als de mensen die buiten het veld staan. Kijk, jij bent toch de regisseur van het spel, als jij laat doorspelen, dan kan er zomaar een heel andere wedstrijd ontstaan.”