Donderdagochtend vroeg, 21 augustus, gebeurde het onvermijdelijke. Bert Heuts overleed na een kort ziekbed op 69- jarige leeftijd. De man die altijd strijdlust uitstraalde kon die laatste strijd niet winnen.

In Bert Heuts verliest de branche niet alleen een groot ondernemer, een entrepreneur, een icoon of zelfs één van de nestors van de autobranche, maar ik vooral een vriend waarvan er in je leven maar weinig op je pad komen. Mijn relatie met Bert en zijn bedrijf gaat terug tot het begin van de tachtiger jaren. De klik was er meteen en zou nooit meer verdwijnen. Samen genieten van zakelijke successen was maar een klein onderdeel van de onvergetelijke relatie die we onderhielden. Samen nieuwe concepten bedenken en uitwerken, waarbij geen zee te hoog ging. Bert was een pionier met een scherpe neus voor kansen, waarbij hij de risico’s als geen ander kon inschatten. Een man die er voor ging en je door dik en dun steunde, ook als anderen afhaakten. Het belangrijkste gemis is natuurlijk de unieke mens die Bert Heuts heette. Waarmee ik samen met zijn zoon Lars en Frans van Heck door de Verenigde staten reisde. Waarmee we samen met een aantal vrienden gingen motorrijden in Californië. De stevige borrel die we dan samen dronken, het plezier en de lange gesprekken over de meest diepzinnige onderwerpen.

Missie in Malawi

Bert wist hoe je kon winnen en verdienen, maar kon ook heel goed delen met anderen. In de volksmond heet dat al gauw ‘ruwe bolster, blanke pit’, maar bij Bert ging dat veel verder. Zijn inzet en passie voor de missie in Malawi en andere projecten zijn maar het topje van de ijsberg. Zijn naaste medewerkers gingen voor hem door het vuur omdat ze wisten dat ze altijd op hem konden rekenen als het echt nodig was. Bert was, ook zakelijk, een perfecte eenheid met zijn vrouw Aggie die met een scherp zakelijk instinct en een grote dosis gezond verstand altijd voor de balans zorgde, als dat nodig was. Met hun kinderen Patricia en Lars vormden ze het dream team dat de motor vormde van het geweldige bedrijf dat zich onder de bezielende leiding van Bert ontwikkelde.

Passie

Ik bewonderde hem ook voor de manier waarop hij het roer van de onderneming aan zijn zoon Lars kon overdragen. Hij verstond de kunst om betrokken en geïnformeerd te blijven, zonder hem voor de voeten te lopen. Hij bleef genieten van het succes en de groei van het bedrijf waarvoor hij samen met Aggie het fundament legde. Dat hij zijn vrije tijd besteedde aan zijn passie, het jagen op zijn jachtterrein in de Eiffel, leek logisch. Velen waren verbaasd dat z’n ondernemersbloed hem ertoe bracht om daar ook weer een volledige business van te maken, maar mij verbaasde het zeker niet. Bert was bovenal een familieman. De liefde voor z’n ouders, z’n kinderen, kleinkinderen en verdere familie kwam in elk contact met hem naar boven. Een warm mens die het leven intens beleefd heeft. Onvervangbaar en onmisbaar voor iedereen die hem lief was. Ik ben er trots op hem als vriend meegemaakt te hebben. Het gemis zal altijd blijven.