Een autobedrijf monteert op verzoek van de klant een gereviseerde motor in zijn BMW 5-serie. De klant betaalt het autobedrijf daarvoor ruim € 12.000,00. Na enkele maanden vervangt de BMW-dealer naar aanleiding van een terugroepactie de EGR-preheater. Ongeveer negen maanden en 20.000 kilometer nadat de motor vervangen is, strandt de BMW. De motor is defect. Moet het autobedrijf de schade vergoeden?1

De BMW wordt naar het autobedrijf afgesleept. Het autobedrijf meldt dat de motor defect is en dat dit defect verband houdt met de door de BMW-dealer uitgevoerde werkzaamheden. Daarop vraagt de klant aan een deskundige om die stelling te onderzoeken.

De deskundige concludeert dat er geen aanwijzingen zijn dat de EGR-preheater een rol heeft gespeeld bij de ontstane motorschade. Er is onder meer ernstige schade aan een cilinderwand en drijfstang, als gevolg van een intern gebrek aan de motor, zegt de deskundige.

De klant stelt dat het gereviseerde motorblok non-conform is en sommeert het autobedrijf om het motorblok kosteloos te herstellen. Het autobedrijf voelt zich daartoe niet gehouden. Er heeft immers een ander aan de motor gesleuteld, dus de aansprakelijkheid voor gebreken ligt bij die partij. De kapotte BMW wordt door het autobedrijf bij de woning van de klant geparkeerd.

De klant ontbindt de overeenkomst, verkoopt de BMW aan een derde en gaat naar de rechter. Hij wil zijn schade vergoed zien. Het gaat ook om kosten zoals het vervangend vervoer, de deskundige en wegenbelasting.

De overeenkomst bestaat uit twee delen: de koopovereenkomst van de motor en een overeenkomst van opdracht voor de montage ervan. Dat wordt ook wel gezien als aanneming van werk. De klant doet een beroep op non-conformiteit voor de koopovereenkomst. Hij vindt dat hij niet hoefde te verwachten dat de motor zo’n korte tijd na montage defect zou raken.

Het autobedrijf wijst aansprakelijkheid wederom af. Er is inmiddels al meer dan 20.000 kilometer met de motor gereden. Als de motor na montage een gebrek had, dan was de motor al veel eerder stuk gegaan. En de BMW-dealer heeft aan de motor gesleuteld. Kort daarna ging de motor stuk, dus de klant moet maar bij de BMW-dealer aankloppen.

De kantonrechter haakt aan bij het wettelijk bewijsvermoeden dat de consument in geval van non-conformiteit geniet. Daaruit volgt dat het motorblok al bij aflevering niet aan de overeenkomst heeft beantwoord indien het gebrek zich binnen 12 maanden na aflevering openbaart, tenzij het autobedrijf een andere oorzaak aantoont.

Dat lijkt wat krom, maar de consument wordt door de wetgever geholpen, omdat het voor de consument heel lastig kan zijn om aan te tonen dat het gebrek er al was tijdens aflevering. Die bal heeft de Europese wetgever bij de verkoper neergelegd. Bij B2B-transacties speelt dit bewijsvermoeden niet.

De kantonrechter deelt de bevindingen van de deskundige. Er is geen causaal verband tussen de reparatie door de BMW-dealer en de kapotte motor. Het autobedrijf betwist dat wel, maar komt niet met inhoudelijke argumenten op de proppen. Het autobedrijf had zelf onderzoek kunnen doen of een contra-expertise laten uitvoeren. Dat heeft het autobedrijf niet gedaan, dus de gevolgen daarvan komen voor risico van het autobedrijf.

Het autobedrijf moet ruim € 18.000,00 aan schadevergoeding betalen aan de klant, waaronder de bijkomende kosten die de klant heeft gemaakt. Formeel is de klant verplicht als gevolg van de ontbinding van de overeenkomst de motor terug te geven aan het autobedrijf. Maar dat kan niet meer. De klant stelt voor € 150,00 te vergoeden, als zijnde restwaarde van de motor en de onderdelen. Het autobedrijf voert daartegen geen verweer.

Of het autobedrijf de leverancier van de motor, als die er is, heeft betrokken bij de casus is niet bekend. Wellicht was er een oplossing geweest waarbij de kosten voor herstel gedeeld konden worden. Het autobedrijf heeft hier iets te makkelijk de deur dichtgegooid en een aantal verweren die de schade hadden kunnen beperken laten liggen. Dat kwam het autobedrijf duur te staan.