Sinds zijn tienerjaren had Tom Ritskes altijd al veel interesse in sport. “Mijn ouders leefden gezond, we aten nooit friet en snacks, er was gewoon nooit troep in huis. Die basis heb ik van huis uit meegekregen.” Nu traint Tom zelf, helpt hij anderen om verder te komen én werkt hij keihard aan zijn eigen ultieme doel: pro worden.
Voor wat betreft sporten heeft Tom van alles gedaan, van tennis tot vechtsporten. Wat hem alleen zo tegenstond was dat hij op een bepaalde tijd bij een vereniging moest zijn. “Dat vond ik lastig en vervelend. Op mijn zestiende mocht ik bij mijn sportschool zelfstandig fitnessen. Ik besloot dat te gaan doen want op die manier had ik het helemaal in eigen hand. Ik kon komen en gaan wanneer ik wilde, het bleek een schot in de roos voor mij.”
Ook mentaal gegroeid
“Vroeger was ik niet erg sociaal, dus ik hoefde niet zozeer in teamverband te sporten. Liever sportte ik lekker in mijn eentje. In de sportschool kon ik afgezonderd mijn sport uitoefenen, zo’n twee à drie keer per week. Maar goed, ik deed maar wat, ik had nergens kennis van. Tot ik op een punt kwam van: ik kom niet verder, wat nu? Ik wist dat ik wat met mijn eten en trainingen moest doen, maar wat, ik had geen idee. Het werd een proces van vallen en opstaan. Vanaf dat moment heb ik stappen kunnen maken tot aan de dag van vandaag.”
Tom leert nog steeds: “En dat zal over twintig jaar ook zo zijn. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Ik wil een stip aan de horizon, een doel waar ik naartoe kan werken. Daar komt bij dat de ontwikkelingen op het gebied van training en voeding alleen maar doorgaan, er wordt steeds meer wetenschappelijk onderzocht. Ik was een jaar of twintig toen ik mijn voeding serieus ging aanpassen. Nee, ik at nog geen 6 tot 8 keer per dag een warme maaltijd, zoals ik nu doe, dat past meer bij de bodybuilder die ik nu ben. Met bodybuilding was ik toen nog helemaal niet bezig, ik wilde vooral wat spiermassa opbouwen. In die tijd was ik onzeker en erg verlegen, introvert zelfs. Door mijn fysieke veranderingen ben ik ook mentaal flink gegroeid.”
Streng dieet
“Bij het eerste schadeherstelbedrijf waar ik werkte in 2016, werkte een collega tegen wie ik enorm opkeek. Het was een eye opener voor mij dat je zo groot kon zijn. Dát wilde ik ook. Die collega heeft me – zonder dat hij het wist – op het pad van bodybuilding gezet. Hij deed mee aan wedstrijden, iets waar ik alleen maar van droomde. Dus keek ik wat hij at: rijst, rijst en nog eens rijst. Gek genoeg hebben we samen nooit over de sport gesproken. Toch zorgde hij dat ik mij ten doel stelde om mee te doen aan een bodybuildwedstrijd. Ik wist dat ik de discipline had. Dus ben ik stappen gaan maken, me gaan verdiepen in trainingen en voeding en uiteindelijk heb ik een enorme fysieke sprong gemaakt. Ik ging er 100% voor.”
In 2018 deed Tom zijn eerste wedstrijd en zocht hij een coach, want die heb je wel nodig als je het hoogste wilt bereiken in je sport. “Ik ben bereid om een lange commitment aan te gaan, om offers te brengen en om ergens vol voor te gaan. In totaal heb ik dat vier keer gedaan, voor vier wedstrijden. Dan moeten je denken aan een lange periode van 16-20 weken waarin je 100% dieet en nog geen snoepje eet. Je houdt je strikt aan een streng dieet en je leven bestaat voornamelijk uit trainen. Dus ook wanneer je ziek bent, flinke hoofdpijn hebt en chagrijnig bent, je gaat gewoon áltijd. Want dat is het doel, dat is het plan. De wedstrijd is uiteindelijk de kers op de taart. Iedere ochtend begint met eten voorbereiden, 365 dagen per jaar. Het is puur eten voor functie. Ik ben 1.89 meter en op mijn lichtst woog ik 67 kilo. Vanmorgen woog ik 112 kilo, en ja, dat is alleen maar spiermassa.”
Perfectionist
’s Avonds geeft Tom training. “Hiervoor heb ik mijn bedrijf opgericht, voor coaching en personal training. Het bedrijf komt puur voort uit vraag. Mensen in de sportschool vroegen me of ik ze wilde helpen. Ze zien je en denken dan: ‘Nou, die grote gast zal het wel weten’. De aanvragen bleven komen, dus ik moest er wel iets mee. Ik was me nooit zo bewust van de kennis die ik had opgedaan. Elke avond zat ik vol, tot het op een gegeven moment niet meer kon. Na die sessies ging ik zelf nog trainen omdat ik als bodybuilder stappen wil blijven maken en dat is niet optimaal natuurlijk. Ik werk overdag fulltime en ik ben altijd aan het plannen; ik wil over een jaar hier staan en over vijf jaar daar staan. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Ik ben een enorme perfectionist. Daarom heb ik ook weer wedstrijdplannen, want uiteindelijk wil ik pro worden zodat ik ervan kan leven. Dat is mijn ultieme doel. Ik heb nu de top van de amateursport wel bereikt, dus het is tijd voor meer. Tja, die stippen aan de horizon, hè.”
