De jeugd is niet geïnteresseerd in techniek, horen we vaak van politici en werkgevers die om technisch personeel zitten te springen. De doe-handjes die we nodig hebben, gamen liever. Ouders stimuleren hun kinderen niet voor een technisch beroep; ze moeten studeren. De techniek zit in het verdomhoekje, is de teneur, maar klopt dat wel?
Een paar weken geleden nam ik mijn kleinzoon van zes mee naar het Nemo in Amsterdam, bij wiens voorganger ik zelf, toen ik zijn leeftijd had, wekelijks te vinden was. Het Nemo staat voor vijf verdiepingen vol met technische en natuurkundige evoluties. Het klinkt niet echt kindvriendelijk, maar ik kan u verzekeren dat er op die zaterdag ruim 2500 mensen door de diverse afdelingen liepen; veel kinderen in de leeftijdscategorie van zes tot twaalf jaar, maar ook wat oudere uitgaven, en uiteraard hun ouders. Hoezo moet de huidige jeugd niks van techniek hebben? Hoezo stimuleren hun ouders ze niet om een technisch beroep te kiezen?
Aan een medewerker van het Nemo vroeg ik of dit nu een drukke dag was. Gemiddeld voor het weekeinde, antwoordde zij. Jaarlijks blijken er bijna 600.000 bezoekers naar het museum te komen. Die kijken bijvoorbeeld naar hoe navigatie zich sinds 1750 heeft ontwikkeld, van Jacobsstaf (ik had er nog nooit van gehoord) tot aan de huidige elektronische, door satellieten aangestuurde systemen. Of ze ontdekken hoe geluids- en beelddragers evolueerden van de waxrol tot de draagbare radio en de iPhone 14, en van de zwart-wit buizentelevisie uit 1951 tot de huidige digitale beeldschermen.
Nemo is een doe-museum. Je kan er veel uitproberen en dan blijkt dat al die zogenaamd niet in de techniek geïnteresseerde jongeren wel degelijk met techniek bezig willen zijn. Het meest opvallende vond ik nog de wachtrij voor een afdeling waar je een witte laboratoriumjas aan krijgt, een veiligheidsbril op en de opdracht om een bepaalde proef uit te voeren, terwijl er zeker dertig tot veertig kinderen tegelijk aan de diverse testtafels kunnen zitten.
En dan nu mijn teleurstelling: er was in het museum geen spoor van de evolutie van de autotechniek te vinden. Een gemiste kans, dus heren en dames bestuurders: bel dat Nemo en zorg dat de jongeren die wél in techniek geïnteresseerd zijn ook ons vakgebied ontdekken en dan komen die handjes die u nodig hebt er vast wel.
