Een politieke partij en haar politici leer je pas goed kennen na de verkiezingen. Voor die tijd is het een soort Disney campagne met mooie plaatjes en vriendelijke gezichten. Je denkt te weten waar ze voor staan en maakt een keuze met het rode potlood.

Na de verkiezingen is het nog steeds Disney time: niets is wat het lijkt. Tijdens de campagne gaat het namelijk om het kweken van perceptie, niet om de waarheid.

Voor 12 september deden politici vele beloftes. Direct na die datum moet worden gedeald met andere partijen om zoveel mogelijk macht binnen te halen. Onder het mom van coalitievorming gaan de scherpe kantjes eraf, terwijl juist de duidelijke statements doorslaggevend zijn om op een bepaalde partij te stemmen. We komen bedrogen uit, ook al wisten we dat voor die tijd ook al. Zoals de Britse dichter John Donne (1572-1631) al zei: “No man is an island on its own.” Dat betekent een mix aan maatregelen, waarbij geen enkele partijbons bij zijn eigen keuzes kan blijven. Die onduidelijkheid leidt tot onzekerheid en minder vertrouwen in de regeringsploeg die ons door de crisis moet leiden. We krijgen een politieke Toren van Babel voorgeschoteld. Net als bij auto’s, vrouwen en mannen laten we ons verleiden door de buitenkant. De emotie overheerst en de logica is ondergeschikt.

Managers beginnen veel op politici te lijken. Ze zijn druk bezig met de buitenkant en het verbergen van problematiek binnen het bedrijf. De schijn wordt opgehouden door korte termijn acties en creatieve rapportages. Banken trappen daar al niet meer in. Die weten zelf maar al te goed hoe het werkt, ze hebben het zo’n beetje uitgevonden. Vele financiële instituten en banken zijn mede debet aan de crisis (die onlangs alweer zijn vijfde verjaardag ‘vierde’). Banken zijn niet bereid krediet te verschaffen aan bedrijven met rode cijfers. Logisch, maar het is zuur als je net wat financiële ruimte tekort komt en geen steun van de bank krijgt, terwijl de verwachting is dat het vanaf de tweede helft 2013 beter zal worden. Politici en bankiers, ik zie niet zoveel verschil.

In een kort essay schreef de Nederlandse filosoof Ger Groot onlangs dat Beun de Haas in vrijwel alle sectoren bestaat. Hij staat model voor bedrijven waarbij de kwaliteit het vaak moet afleggen tegen de laagste prijs. Ondertussen lijkt het korte termijn voordeel de enige drijfveer van iedereen te zijn. Bedrijven die zo zakendoen zijn net als politici en bankiers. Ze beloven x, maar de klant krijgt y. Kortom: niks is wat het lijkt. In onze transparante wereld leidt dat tot reviews op websites, Facebook of Twitter, waar klanten breeduit hun ontevredenheid etaleren en bedrijven genadeloos onderuit halen. Helaas geldt dat zelden voor politici; die gaan gewoon door. Of ze nu op Dagobert Duck of Mickey Mouse lijken.

Deel dit artikel op​

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Laatste nieuws
6 februari 2025
Knab: Gouden tijden voor zzp-monteurs
6 februari 2025
Op maat gemaakte Bridgestones voor Porsche
6 februari 2025
Geen sierlijst, wel een rechtszaak
5 februari 2025
Ames Dordrecht Skoda-dealer van het jaar 2025
5 februari 2025
Occasionverkopen +8,2 procent in januari
5 februari 2025
Autoscout24: Laagste occasionvraagprijs in drie jaar
Meest bekeken berichten
Recente reacties